Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιότροποι ακόμη και την ύστατη ώρα..
Ακόμα περισσότεροι ευφάνταστοι θάνατοι, εντελώς αναπάντεχοι και περίεργοι.
Ο Τζακ Ντάνιελς, ένα ωραίο πρωινό του 1911, αντί να παίζει με τις τάπες των βαρελιών, βάλθηκε να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο του. Νευριασμένος που δεν μπορούσε να θυμηθεί τον σωστό συνδυασμό, το κλώτσησε με δύναμη. Πέθανε μερικές μέρες μετά από μια ακόμη μόλυνση που αναπτύχτηκε στο πόδι του. (Γιατρέ, πολύ μόλυνση κυκλοφορεί τώρα τελευταία).
O δικηγόρος Κλέμεντ Βαλάντιγκαμ εν έτη 1871 έπρεπε να υπερασπιστεί ενώπιον του δικαστηρίου τον πελάτη του, Τομ Μαγκέχαν, ο οποίος κατηγορείτο ότι πυροβόλησε έναν άλλο τύπο σε ένα μπαρ. Θέλοντας να κάνει μια ακριβή επίδειξη του πυροβολισμού, πηρέ το περίστροφο ενός από τους ενόρκους και το έβαλε στην καρδιά του. Το όπλο ήταν γεμάτο. Ασφαλώς. Αυτά να βλέπουν και μερικοί έλληνες δικηγόροι -ονόματα δεν λέμε- και να παίρνουν ιδέες για το πώς να μας απαλλάξουν από την ενοχλητική τους παρουσία.
Ο ντετέκτιβ Άλαν Πίνκερτον πέθανε το 1884 από τις κακές γλώσσες. Όχι των άλλων, αλλά τη δικιά του, την οποία δάγκωσε μετά από μια πτώση του στο πεζοδρόμιο και η μόλυνση που δημιουργήθηκε τον οδήγησε σε εγκεφαλική αιμορραγία. Έλα Χριστέ και μπούκωνε.
Ο Μπόμπι Λιτς ήταν ένας από τους πρώτους παράτολμους κασκαντέρ που είχε περάσει πολλές φόρες πάνω από το Νιαγάρα μέσα σε ένα... βαρέλι. Όμως, αντί να πάει από πτώση στους καταρράκτες, πήγε από πτώση στο πεζοδρόμιο, όταν πάτησε μια φλούδα από πορτοκάλι, σακάτεψε το πόδι του, το οποίο κατόπιν έπρεπε να ακρωτηριαστεί. Η τρίτη επέμβαση ήταν και η μοιραία, αφού πέθανε από επιπλοκές κατά τη διάρκεια της.
Το 1911 ο γάλλος Φραντς Ράιχελτ νόμιζε ότι είχε εφεύρει μια σένια πατέντα, κάτι μεταξύ αδιάβροχου και αλεξίπτωτου κι είπε να τη δοκιμάσει πρώτος, πηδώντας από τον Πύργο του Άιφελ.
Ο Τίχο Μπράχε ήταν ένας σπουδαίος δανός αστρονόμος που όμως έπασχε από ακατάσχετη λαιμαργία. Τόσο πολύ που κατά τη διάρκεια ενός τρελού τσιμπουσιού το 1601, ξέχασε να πάει τουαλέτα για κατούρημα. Η κύστη του τον εκδικήθηκε, έσκασε μέσα του, προκαλώντας του μια μόλυνση από την οποία πέθανε μερικές μέρες μετά. Ανόητε.
Ο κινέζος ποιητής Λι Πο (701-706 μ.Χ.) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές στη χώρα του. Πράγμα απολύτως λογικό, αφού έγραφε τα ποιήματα του απολύτως μεθυσμένος. Ένα βράδυ, κομμάτια από τα ξύδια, θέλησε (χριστός κι απόστολος γκλέτσος) να αγκαλιάσει το είδωλο του φεγγαριού, όπως αυτό αντικατοπτριζόταν μέσα στον ποταμό Γιανγκτσέ, έπεσε και πνίγηκε. Το ζώον.
Ο αυστριακός Χανς Στάινιγκερ είχε την μεγαλύτερη γενειάδα όλων των εποχών -σχεδόν ενάμιση μέτρο μήκος. Την ημέρα του θανάτου του, έπιασε φωτιά το σπίτι του και στην βιασύνη του να βγει από αυτό, ξέχασε να μαζέψει την γενειάδα του. Γλίστρησε στις σκάλες, έσπασε το λαιμό του και πέθανε ακαριαία. Ζωντόβολο.
Ο Ζαν Μπατίστ Λιλί ήταν ο επίσημος μαέστρος του βασιλιά Λουδοβίκου του 14ου της Γαλλίας, ο όποιος την ώρα που διεύθυνε την ορχήστρα κρατούσε τον ρυθμό με ένα μπαστούνι. Μια βραδιά του 1687, κτύπησε κατά λάθος το μεγάλο δάκτυλο του δεξιού του ποδιού, το όποιο μολύνθηκε, γαγγραίνιασε και τελικά τον οδήγησε στα θυμαράκια. Τσαπατσούλη.
Ο βασιλιάς Αδόλφος Φρειδερίκος της Σουηδίας πέθανε από το πολύ μασαμπούκο. Τη νύχτα του θανάτου του από ασφυξία είχε καταναλώσει συνολικά πάνω από επτά πιάτα με αστακούς, σολομούς, λαχανόσουπα, χαβιάρι, ξινολάχανο, ένα λίτρο σαμπάνια και 14 μερίδες από το αγαπημένο του γλυκό.