.png "English"){kind=small}
Τη Νύχτα που χάθηκε μία ομάδα αλλά γεννήθηκε ένας θρύλος
Εκείνη τη Δευτέρα το πρωί, 3 Φεβρουαρίου 1958, οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που βρέθηκαν στο αεροδρόμιο «Ρίτζγουεϊ» είχαν εξαιρετική διάθεση. Δύο μέρες πριν, οι «μπέμπηδες» του Μπάσμπι είχαν παίξει ένα εκπληκτικό παιχνίδι κόντρα στην Αρσεναλ, την οποία είχαν νικήσει 5-4 μέσα στο «Χάιμπουρι», σε μια αποθέωση του επιθετικού ποδοσφαίρου.
Η ομάδα δημιουργήθηκε χάρη στις γνώσεις, την υπομονή και το πείσμα του Ματ Μπάσμπι, ο οποίος πρώτος απ' όλους έδωσε βάρος στο σκάουτινγκ, επιδιώκοντας να μαζέψει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που ταίριαζαν στη φιλοσοφία του επιθετικού ποδοσφαίρου.
Η Γιουνάιτεντ είχε μεταμορφωθεί σε μια ομάδα που η ορμή της δεν μπορούσε να περιοριστεί στην Αγγλία και ταξίδευε για τη Γιουγκοσλαβία, όπου θα αντιμετώπιζε τον Ερυθρό Αστέρα, στη ρεβάνς του νικηφόρου 2-1. Εάν προκρινόταν, θα αντιμετώπιζε στα ημιτελικά τη Μίλαν. Πολλοί από τους παίκτες σ' εκείνο το ταξίδι, επηρεασμένοι από τις εφημερίδες, που ανέφεραν τη μεγάλη έλλειψη τροφίμων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, είχαν πάρει μαζί τους μπισκότα, σοκολάτες και διάφορα γλυκά. Οταν έφτασαν, συνάντησαν μια πόλη φοβισμένη και σημαδεμένη από τη φτώχεια.
Πριν ακόμα συμπληρωθεί το πρώτο μισάωρο, η Γιουνάινεντ προηγείτο 3-0, με δύο γκολ από τον Μπόμπι Τσάρλτον. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ερυθρός Αστέρας μπόρεσε να ισοφαρίσει το σκορ, που όμως έδινε την πρόκριση στη Γιουνάιτεντ.
Η Γιουνάιτεντ είχε μεταμορφωθεί σε μια ομάδα που η ορμή της δεν μπορούσε να περιοριστεί στην Αγγλία και ταξίδευε για τη Γιουγκοσλαβία, όπου θα αντιμετώπιζε τον Ερυθρό Αστέρα, στη ρεβάνς του νικηφόρου 2-1. Εάν προκρινόταν, θα αντιμετώπιζε στα ημιτελικά τη Μίλαν. Πολλοί από τους παίκτες σ' εκείνο το ταξίδι, επηρεασμένοι από τις εφημερίδες, που ανέφεραν τη μεγάλη έλλειψη τροφίμων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, είχαν πάρει μαζί τους μπισκότα, σοκολάτες και διάφορα γλυκά. Οταν έφτασαν, συνάντησαν μια πόλη φοβισμένη και σημαδεμένη από τη φτώχεια.
Πριν ακόμα συμπληρωθεί το πρώτο μισάωρο, η Γιουνάινεντ προηγείτο 3-0, με δύο γκολ από τον Μπόμπι Τσάρλτον. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ερυθρός Αστέρας μπόρεσε να ισοφαρίσει το σκορ, που όμως έδινε την πρόκριση στη Γιουνάιτεντ.
Την επομένη το πρωί, στις 6 Φεβρουαρίου, όταν το πούλμαν της Γιουνάιτεντ κατευθυνόταν στο αεροδρόμιο, ελάχιστα μέλη της αποστολής χάζευαν τη διαδρομή. Οι περισσότεροι κοιμούνταν στις θέσεις τους, αποκαμωμένοι από το γλέντι της προηγούμενης νύχτας.
Το ενδεχόμενο της μεγαλύτερης ταλαιπωρίας ήταν που είχε ωθήσει τους ανθρώπους της Γιουνάιτεντ να μισθώσουν μία πτήση τσάρτερ με ένα δικινητήριο αεροσκάφος των βρετανικών αερογραμμών, έναν τύπο με καλό ιστορικό ασφαλείας. Η πτήση της επιστροφής θα γινόταν με ενδιάμεσο σταθμό το Μόναχο, όπου θα γινόταν ο ανεφοδιασμός.
Το ενδεχόμενο της μεγαλύτερης ταλαιπωρίας ήταν που είχε ωθήσει τους ανθρώπους της Γιουνάιτεντ να μισθώσουν μία πτήση τσάρτερ με ένα δικινητήριο αεροσκάφος των βρετανικών αερογραμμών, έναν τύπο με καλό ιστορικό ασφαλείας. Η πτήση της επιστροφής θα γινόταν με ενδιάμεσο σταθμό το Μόναχο, όπου θα γινόταν ο ανεφοδιασμός.
Αφήνοντας το Βελιγράδι, ο καιρός ήταν καλός, όμως στον εναέριο χώρο της Γερμανίας άλλαξε δραματικά. Ο ουρανός σκοτείνιασε, άρχισαν κάποιες αναταράξεις, ενώ την ώρα που άρχισαν τη διαδικασία καθόδου ο διάδρομος του αεροδρομίου είχε ήδη σκεπαστεί από χιόνι. Πυκνή ομίχλη περιόριζε την ορατότητα.
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε χωρίς προβλήματα και ανακοινώθηκε στους επιβάτες ότι έπρεπε να αποβιβαστούν, διότι θα χρειάζονταν περίπου 40 λεπτά για τον ανεφοδιασμό.
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε χωρίς προβλήματα και ανακοινώθηκε στους επιβάτες ότι έπρεπε να αποβιβαστούν, διότι θα χρειάζονταν περίπου 40 λεπτά για τον ανεφοδιασμό.
τις 2:15 μ.μ. ειδοποιήθηκαν να επιστρέψουν στο αεροπλάνο, αλλά ο Ρότζερ Μπερν, ένας από τους παίκτες της Γιουνάιτεντ, παρατήρησε ότι όσο διήρκεσε ο ανεφοδιασμός οι τροχοί του αεροπλάνου είχαν καλυφθεί από το χιόνι.
Στις 2:19 μ.μ. ο πύργος ελέγχου έδωσε άδεια για απογείωση. Οι επιβάτες άκουσαν τον θόρυβο των μηχανών και το αεροπλάνο άρχισε να κινείται στον διάδρομο. «Θυμάμαι ότι κοιτούσα από το παράθυρο για να δω τη στιγμή που οι τροχοί θα ξεκολλούσαν από το έδαφος. Μόλις η ισχύς των μηχανών δυνάμωσε και αρχίσαμε να αναπτύσσουμε ταχύτητα, φρενάραμε και το αεροπλάνο σταμάτησε στη μέση του διαδρόμου, χωρίς κανείς να ξέρει γιατί», θα γράψει αργότερα ο Μπόμπι Τσάρλτον.
Οι πιλότοι σταμάτησαν εξαιτίας ενός περίεργου θορύβου που άκουσαν στη μία από τις δύο μηχανές, που, όπως ισχυρίστηκε αργότερα ο κυβερνήτης, οφειλόταν στην υπερτροφοδοσία με καύσιμα. Ωστόσο, τα Elizabeth είχαν τόσο ισχυρές μηχανές που μπορούσαν να απογειωθούν και με τη μία.
Ετοιμάστηκαν για μία δεύτερη προσπάθεια, αλλά και πάλι σταμάτησαν στη μέση του διαδρόμου. Στο εσωτερικό του αεροπλάνου άρχισε να δημιουργείται ανησυχία. Το πλήρωμα ενημέρωσε τους επιβάτες ότι υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα, το οποίο θα χρειαζόταν λίγη ώρα για να διορθωθεί, και τους κάλεσε να αποβιβαστούν και πάλι. Λίγη ώρα μετά τους ξανακάλεσαν.
Στις 2:19 μ.μ. ο πύργος ελέγχου έδωσε άδεια για απογείωση. Οι επιβάτες άκουσαν τον θόρυβο των μηχανών και το αεροπλάνο άρχισε να κινείται στον διάδρομο. «Θυμάμαι ότι κοιτούσα από το παράθυρο για να δω τη στιγμή που οι τροχοί θα ξεκολλούσαν από το έδαφος. Μόλις η ισχύς των μηχανών δυνάμωσε και αρχίσαμε να αναπτύσσουμε ταχύτητα, φρενάραμε και το αεροπλάνο σταμάτησε στη μέση του διαδρόμου, χωρίς κανείς να ξέρει γιατί», θα γράψει αργότερα ο Μπόμπι Τσάρλτον.
Οι πιλότοι σταμάτησαν εξαιτίας ενός περίεργου θορύβου που άκουσαν στη μία από τις δύο μηχανές, που, όπως ισχυρίστηκε αργότερα ο κυβερνήτης, οφειλόταν στην υπερτροφοδοσία με καύσιμα. Ωστόσο, τα Elizabeth είχαν τόσο ισχυρές μηχανές που μπορούσαν να απογειωθούν και με τη μία.
Ετοιμάστηκαν για μία δεύτερη προσπάθεια, αλλά και πάλι σταμάτησαν στη μέση του διαδρόμου. Στο εσωτερικό του αεροπλάνου άρχισε να δημιουργείται ανησυχία. Το πλήρωμα ενημέρωσε τους επιβάτες ότι υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα, το οποίο θα χρειαζόταν λίγη ώρα για να διορθωθεί, και τους κάλεσε να αποβιβαστούν και πάλι. Λίγη ώρα μετά τους ξανακάλεσαν.
Ο Μπιλ Φουλκς θα πει στους δημοσιογράφους: «Αυτή η ειδοποίηση δεν μου άρεσε. Ηρθε πολύ γρήγορα. Μέσα σε 10 λεπτά πρόλαβαν να διορθώσουν τη βλάβη;». Το ίδιο ανήσυχοι ήταν και άλλο που θεωρούσαν ότι ελλόχευε κίνδυνος από τον πάγο στα φτερά. Και είχαν δίκιο! Ο κυβερνήτης Θέιν αργότερα θα παραδεχτεί ότι «με τον συγκυβερνήτη δεν βγήκαμε καθόλου από το κόκπιτ, απλώς κουβεντιάσαμε για τη χιονόπτωση που είχε αραιώσει και αποφασίσαμε να πετάξουμε χωρίς να τα καθαρίσουν».
Ο Μπόμπι Τσάρλτον με τον συμπαίκτη του Ντένις Βάιολετ πήγαν στο μπροστινό μέρος του αεροπλάνου, αλλάζοντας θέσεις με τους Τόμι Τέιλορ και Ντέιβ Πεγκ, οι οποίοι μετακινήθηκαν στο πίσω μέρος του αεροπλάνου επειδή πίστεψαν ότι θα ήταν περισσότερο ασφαλείς. Στο μέτρημα διαπιστώθηκε ότι έλειπε ένας επιβάτης, ο δημοσιογράφος Αλφ Κλαρκ της «Manchester Evening Chronicle», που καθυστέρησε διότι τηλεφώνησε στην εφημερίδα του για να ενημερώσει για τα προβλήματα της πτήσης.
Στις 2:56 μ.μ. ο κυβερνήτης πήρε άδεια για να ξεκινήσει τις διαδικασίες απογείωσης. Στις 3:02 μ.μ. ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση. Το αεροπλάνο άρχισε να χάνει ταχύτητα και να πλησιάζει τον φράκτη στο τέλος του διαδρόμου. «Θεέ μου, δεν θα τα καταφέρουμε», ήταν τα τελευταία λόγια του συγκυβερνήτη». Σαν ψίθυρος από μακριά ήρθαν τα λόγια του Μπίλι Γουίλαν, ενός αφοσιωμένου καθολικού: «Ο,τι κι αν γίνει, είμαι έτοιμος».
Ο Μπόμπι Τσάρλτον με τον συμπαίκτη του Ντένις Βάιολετ πήγαν στο μπροστινό μέρος του αεροπλάνου, αλλάζοντας θέσεις με τους Τόμι Τέιλορ και Ντέιβ Πεγκ, οι οποίοι μετακινήθηκαν στο πίσω μέρος του αεροπλάνου επειδή πίστεψαν ότι θα ήταν περισσότερο ασφαλείς. Στο μέτρημα διαπιστώθηκε ότι έλειπε ένας επιβάτης, ο δημοσιογράφος Αλφ Κλαρκ της «Manchester Evening Chronicle», που καθυστέρησε διότι τηλεφώνησε στην εφημερίδα του για να ενημερώσει για τα προβλήματα της πτήσης.
Στις 2:56 μ.μ. ο κυβερνήτης πήρε άδεια για να ξεκινήσει τις διαδικασίες απογείωσης. Στις 3:02 μ.μ. ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση. Το αεροπλάνο άρχισε να χάνει ταχύτητα και να πλησιάζει τον φράκτη στο τέλος του διαδρόμου. «Θεέ μου, δεν θα τα καταφέρουμε», ήταν τα τελευταία λόγια του συγκυβερνήτη». Σαν ψίθυρος από μακριά ήρθαν τα λόγια του Μπίλι Γουίλαν, ενός αφοσιωμένου καθολικού: «Ο,τι κι αν γίνει, είμαι έτοιμος».
Το αεροπλάνο βγαίνει στον δρόμο και το δεξί φτερό του διαλύεται πάνω σ' ένα σπίτι, το οποίο αμέσως πιάνει φωτιά. Σαν από θαύμα, μία γυναίκα που βρισκόταν μέσα και τα τρία παιδιά της κατορθώνουν να βγουν από το φλεγόμενο οίκημα! Εχοντας χάσει το ένα φτερό και ένα μέρος της ουράς του, αρχίζει να στριφογυρίζει τρελά πάνω στο χιονισμένο έδαφος, σαν μια μεθυσμένη μεταλλική μπαλαρίνα που χορεύει με παρτενέρ τον θάνατο. Το πληγωμένο αεροσκάφος χτυπά με δύναμη σ' ένα δέντρο και αμέσως μετά πέφτει με ορμή σ' ένα ξύλινο υπόστεγο, μέσα στο οποίο βρισκόταν ένα βυτίο με καύσιμα. Ακολουθεί φοβερή έκρηξη και ένα τεράστιο μπουκέτο με φλόγες ανοίγει προς τον γκρίζο ουρανό.
Εκείνη τη στιγμή τελείωνε η ιστορία των «μπέμπηδων» του Ματ Μπάσμπι και η ζωή 23 ανθρώπων. Σε όσους επέζησαν θα κληροδοτήσει μία σκιά στο βλέμμα και ένα σκοτεινό δωμάτιο στις μνήμες τους. Ο Χάρι Γκρεγκ, ένας από τους επιζήσαντες ποδοσφαιριστές της ομάδας, θα εξελιχθεί σε ήρωα της τραγωδίας, σώζοντας μέσα από τα συντρίμμια μια μητέρα με το 22 μηνών κοριτσάκι της, αλλά και αρκετούς από τους συμπαίκτες του, πριν από τη δεύτερη έκρηξη της δεξαμενής καυσίμων του αεροπλάνου. Αργότερα, στο νοσοκομείο, θα δει τον Ντάνκαν Εντουαρντς, τον καλύτερο παίκτη, να παλεύει για τη ζωή του.
Εκείνη τη στιγμή τελείωνε η ιστορία των «μπέμπηδων» του Ματ Μπάσμπι και η ζωή 23 ανθρώπων. Σε όσους επέζησαν θα κληροδοτήσει μία σκιά στο βλέμμα και ένα σκοτεινό δωμάτιο στις μνήμες τους. Ο Χάρι Γκρεγκ, ένας από τους επιζήσαντες ποδοσφαιριστές της ομάδας, θα εξελιχθεί σε ήρωα της τραγωδίας, σώζοντας μέσα από τα συντρίμμια μια μητέρα με το 22 μηνών κοριτσάκι της, αλλά και αρκετούς από τους συμπαίκτες του, πριν από τη δεύτερη έκρηξη της δεξαμενής καυσίμων του αεροπλάνου. Αργότερα, στο νοσοκομείο, θα δει τον Ντάνκαν Εντουαρντς, τον καλύτερο παίκτη, να παλεύει για τη ζωή του.
«Τι ώρα είναι η σέντρα, Χάρι;», θα ρωτήσει ο χαμένος στις παραισθήσεις Εντουαρντς.
«Στις τρεις, φίλε. Στις τρεις», θα απαντήσει ο Χάρι με έναν κόμπο στη φωνή.
«Θα προλάβουμε, έτσι;», ξαναρώτησε. Αλλά δεν θα ακούσει την απάντηση, καθώς βυθίστηκε σε κώμα.
Ο Τσάρλτον είναι ο πρώτος επιζών που θα βγει από το νοσοκομείο. Ο Ματ Μπάσμπι πάλεψε σχεδόν 4 μήνες για τη ζωή του μετά το δυστύχημα. Δεν θα ξαναγίνει αυτός που ήταν. Τα δάκρυά του θα στεγνώσουν για 10 χρόνια. Θα ξανακλάψει όταν η Γιουνάιτεντ το 1968 στο «Γουέμπλεϊ» θα συντρίψει την Μπενφίκα με 4-1 και θα πάρει το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
«Στις τρεις, φίλε. Στις τρεις», θα απαντήσει ο Χάρι με έναν κόμπο στη φωνή.
«Θα προλάβουμε, έτσι;», ξαναρώτησε. Αλλά δεν θα ακούσει την απάντηση, καθώς βυθίστηκε σε κώμα.
Ο Τσάρλτον είναι ο πρώτος επιζών που θα βγει από το νοσοκομείο. Ο Ματ Μπάσμπι πάλεψε σχεδόν 4 μήνες για τη ζωή του μετά το δυστύχημα. Δεν θα ξαναγίνει αυτός που ήταν. Τα δάκρυά του θα στεγνώσουν για 10 χρόνια. Θα ξανακλάψει όταν η Γιουνάιτεντ το 1968 στο «Γουέμπλεϊ» θα συντρίψει την Μπενφίκα με 4-1 και θα πάρει το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Ο επίλογος της τραγωδίας
Στις 10 Φεβρουαρίου 1958 περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι έξω από το «Ολντ Τράφορντ» θα υποδεχθούν, για το τελευταίο χειροκρότημα, τα φέρετρα με τους επτά ποδοσφαιριστές της ομάδας: τον Ρότζερ Μπερν, τον Τζεφ Μπεντ, τον Εντι Κόλμαν, τον Μαρκ Τζόουνς, τον Ντέιβιντ Πεγκ, τον Τόμι Τέιλορ και τον Μπίλι Γουέλαν.
Στις 19 Φεβρουαρίου η ομάδα της Γιουνάιτεντ θα αντιμετωπίσει στο «Θέατρο των Ονείρων» τη Σέφιλντ έχοντας στην ενδεκάδα της πέντε πιτσιρικάδες κάτω των 18. Τα ξημερώματα της επομένης μέρας ο Ντάνκαν Εντουαρντς, ο πιο προικισμένος ίσως ποδοσφαιριστής της γενιάς του, θα σβήσει σε ηλικία 23 ετών. Ο Εντουαρντς ήταν ο 22ος νεκρός της τραγωδίας. Θα ακολουθήσει ο συγκυβερνήτης της μοιραίας πτήσης. Ο κυβερνήτης Θέιν θα απολυθεί και για 12 χρόνια θα παλέψει να αποδείξει ότι αιτία του δυστυχήματος ήταν η δυσλειτουργία των μηχανών και όχι ο πάγος στα φτερά. Το 1969 θα δικαιωθεί από μία επιτροπή εμπειρογνωμόνων, αλλά κανείς από τους 23 ανθρώπους που χάθηκαν δεν θα γυρίσει πίσω
Στις 10 Φεβρουαρίου 1958 περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι έξω από το «Ολντ Τράφορντ» θα υποδεχθούν, για το τελευταίο χειροκρότημα, τα φέρετρα με τους επτά ποδοσφαιριστές της ομάδας: τον Ρότζερ Μπερν, τον Τζεφ Μπεντ, τον Εντι Κόλμαν, τον Μαρκ Τζόουνς, τον Ντέιβιντ Πεγκ, τον Τόμι Τέιλορ και τον Μπίλι Γουέλαν.
Στις 19 Φεβρουαρίου η ομάδα της Γιουνάιτεντ θα αντιμετωπίσει στο «Θέατρο των Ονείρων» τη Σέφιλντ έχοντας στην ενδεκάδα της πέντε πιτσιρικάδες κάτω των 18. Τα ξημερώματα της επομένης μέρας ο Ντάνκαν Εντουαρντς, ο πιο προικισμένος ίσως ποδοσφαιριστής της γενιάς του, θα σβήσει σε ηλικία 23 ετών. Ο Εντουαρντς ήταν ο 22ος νεκρός της τραγωδίας. Θα ακολουθήσει ο συγκυβερνήτης της μοιραίας πτήσης. Ο κυβερνήτης Θέιν θα απολυθεί και για 12 χρόνια θα παλέψει να αποδείξει ότι αιτία του δυστυχήματος ήταν η δυσλειτουργία των μηχανών και όχι ο πάγος στα φτερά. Το 1969 θα δικαιωθεί από μία επιτροπή εμπειρογνωμόνων, αλλά κανείς από τους 23 ανθρώπους που χάθηκαν δεν θα γυρίσει πίσω
