.png "English"){kind=small}
Ο Τζακ Κέρουακ (1922-1969), συγγραφέας και ποιητής, ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Μπητ γενιάς (Beat Generation) και εισηγητής του ομώνυμου όρου, γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου του 1922. Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους μείζονες Αμερικανούς συγγραφείς, αν και κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν έτυχε της ίδιας αναγνώρισης από τους κριτικούς.
Μικρός διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στο ποδόσφαιρο, αργότερα εγκατέλειψε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια για να γνωρίσει την «άλλη Αμερική» των πεδιάδων και των ανοιχτών δρόμων που αντιπροσώπευαν την ελευθερία, την απόδραση από το κομφορμιστικό κόσμο των πόλεων, το «σύστημα».
Το Στο δρόμο, το καλύτερο έργο της γενιάς των μπιτ, άσκησε μεγάλη επίδραση στους συγγραφείς που ακολούθησαν αργότερα, όπως ο Τομ Ρόμπινς και ο Ρίτσαρντ Μπρότινγκαν. Μεγάλη ήταν επίσης η επίδρασή του στη λαϊκή κουλτούρα γενικότερα και στη μουσική ειδικότερα, όπως στους Μπιτλς, στον Μπομπ Ντίλαν και στον Τζιμ Μόρισον.
"Μάρτυρας μου είναι ο απέραντος ουρανός.."
"Μάρτυρας μου είναι ο απέραντος ουρανός.."
Πολλοί συνέδεσαν το έργο του με εκείνο που ονομάστηκε αντικουλτούρα και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελεί προδρομική διατύπωση όσων θα εξέφραζε η δεκαετία του '60. Οπως και οι υπόλοιποι συγγραφείς της γενιάς των μπιτ (ο Αλεν Γκίνσμπεργκ, ο Γκρέγκορι Κόρσο, ο Γουίλιαμ Μπάροουζ), ο Κέρουακ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη φιλοσοφία του ζεν, τον βουδισμό και τα ναρκωτικά. Αλλοι τον ονόμασαν «βασιλιά των μπιτ», άλλοι «πατέρα των χίπις». Το γράψιμό του χαρακτηρίζεται από άρνηση στον κομφορμισμό της μορφής και του περιεχομένου, μια συνεχή διαπραγμάτευση των ορίων της έκφρασης και αυθορμητισμό.
Ο Κέρουακ υπήρξε ένας μοναχικός άνθρωπος, ο οποίος μοίρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ανάμεσα σε ταξίδια στις τεράστιες αμερικανικές πεδιάδες και στην οικογενειακή του κατοικία.
Σε όλη του τη ζωή έπινε υπερβολικά, με αποτέλεσμα να πάθει κίρρωση του ήπατος. Στις 21 Οκτωβρίου 1969 πέθανε στο νοσοκομείο του Αγίου Αντωνίου της Φλόριδας.
Σε όλη του τη ζωή έπινε υπερβολικά, με αποτέλεσμα να πάθει κίρρωση του ήπατος. Στις 21 Οκτωβρίου 1969 πέθανε στο νοσοκομείο του Αγίου Αντωνίου της Φλόριδας.
Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του «On the road» («Viking Press»)
"Πλάι-πλάι παίρναν τους δρόμους και γεύονταν το καθετί με τον χαρακτήρα που είχε τότε η πρώτη τους φιλία και που, αργότερα έγινε τόσο περίλυπη, μίζερη και άδεια. Άλλα τότε πήγαιναν χορεύοντας μέσα στους δρόμους σαν τρελοί, και σερνόμουν από πίσω τους όπως κάνω σ’ όλη μου τη ζωή για ανθρώπους που μ’ ενδιαφέρουν...
...γιατί οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που είναι τρελοί για ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν, που θέλουν να τα χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνο στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται, ή λένε ένα κοινότοπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές των ρωμαϊκών πυρσών, εκπυρσοκροτώντας σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στ’ άστρα και, στη μέση, βλέπουμε το μπλε φως του πυρήνα τους να σκάει κι ο καθένας κάνει: «Άααα!»."
...γιατί οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που είναι τρελοί για ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν, που θέλουν να τα χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνο στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται, ή λένε ένα κοινότοπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές των ρωμαϊκών πυρσών, εκπυρσοκροτώντας σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στ’ άστρα και, στη μέση, βλέπουμε το μπλε φως του πυρήνα τους να σκάει κι ο καθένας κάνει: «Άααα!»."
"Η ανωνυμία στον κόσμο των ανθρώπων αξίζει περισσότερο απ’ τη φήμη στον ουρανό, γιατί τι είναι ο ουρανός; Τι είναι η γη; Ιδέες του κεφαλιού.."
«Στο δρόμο», μτφρ.: Δήμητρα Νικολοπούλου,επιμ.: Αλέξης Ζήρας, «Πλέθρον»,1996
"Ποιος ξέρει αν πίσω απ’ αυτή τη βιτρίνα εγωισμού και σκληρότητας, το σύμπαν δεν είναι τελικά μια μεγάλη ευσπλαχνική θάλασσα, μια απέραντη γλύκα; Και ποιος ξέρει αν δεν είναι η μοναξιά της τωρινής μοναδικότητας του αγέννητου στοιχείου της μελλοντικής ουσίας του καθενός που αρνείται τη μοναδική, αγνή αιωνιότητα, αυτό το μεγάλο απόλυτο δυναμικό που μπορεί να ακτινοβολήσει τα πάντα, αυτή τη λαμπρή ευτυχία, το Ματιβαζρικαρούνα, ο Υπερβατικός Αδαμάντινος Οίκτος!
Όχι, εγώ θέλω να μιλάω ΓΙΑ τα πράγματα, για το σταυρό, για το αστέρι του Ισραήλ, για τον πιο υπέροχο άνθρωπο που έζησε ποτέ και που ήταν Γερμανός (ο Μπαχ), για τον γλυκό Μωάμεθ, για τον Βούδα, για τον Λάο-Τσε, τον Τσουάνγκ-Τσε, τον Σουζούκι... γιατί θα έπρεπε να επιτεθώ σ’ αυτά που αγαπώ, έστω κι αν είναι έξω από μένα;
Αυτό θα πει Μπητ. Ζήστε τη ζωή σας; Όχι, αγαπήστε τη ζωή σας. Όταν θα ‘ρθουν να σε πετροβολήσουν, δεν θα ‘χεις τουλάχιστον γυάλινο σπίτι, θα ‘χεις μονάχα το γυάλινο κορμί σου."
(Τζακ Κέρουακ, Οι Καταβολές της Μπητ Γενιάς).Όχι, εγώ θέλω να μιλάω ΓΙΑ τα πράγματα, για το σταυρό, για το αστέρι του Ισραήλ, για τον πιο υπέροχο άνθρωπο που έζησε ποτέ και που ήταν Γερμανός (ο Μπαχ), για τον γλυκό Μωάμεθ, για τον Βούδα, για τον Λάο-Τσε, τον Τσουάνγκ-Τσε, τον Σουζούκι... γιατί θα έπρεπε να επιτεθώ σ’ αυτά που αγαπώ, έστω κι αν είναι έξω από μένα;
Αυτό θα πει Μπητ. Ζήστε τη ζωή σας; Όχι, αγαπήστε τη ζωή σας. Όταν θα ‘ρθουν να σε πετροβολήσουν, δεν θα ‘χεις τουλάχιστον γυάλινο σπίτι, θα ‘χεις μονάχα το γυάλινο κορμί σου."
Post, παρουσίαση του βιβλίου:
Allen Ginsberg, Ουρλιαχτό, Καντίς και άλλα ποιήματα
Info:
Βιογραφία, εργογραφία wikipedia
Το βήμα
Jack Kerouac books
