Rest In Peace: Αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Γκάτσo

"Όταν έγραφε τους στίχους για το “Ρεμπέτικο” μου έδινε την εντύπωση, αυτός που ένιωθε και έπραττε τόσο μακριά από κάθε εξουσία και εξουσιαστή, πως είχε την ανώτερη εξουσία και την μεγαλύτερη δύναμη στα χέρια του. Έγραφε παντού. Στο διαμέρισμα που μέναμε στην Κυψέλη («Στης πίκρας τα ξερόνησα», «Μπουρνοβαλιά», «Το δίχτυ»), στο σπίτι μου στο χωριό μου, όπου είχαμε πάει για λίγες μέρες («Μάνα μου Ελλάς») και στο σπίτι της Μαρίας και του Σωτήρη Μουστάκα («Καίγομαι – καίγομαι»). Ήταν τα γενέθλια της λατρεμένης και σε μας κόρης τους και της πήγαμε δώρο μια κόκκινη γραφομηχανή. Παίζοντας ο Νίκος, άρχισε να γράφει: “Καίγομαι καίγομαι ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά…”. Όταν τελείωσε, μας είπε χαριτολογώντας, πως έγραψε κι εκείνος ένα "σκυλάδικο"…" (Αγαθή Δημητρούκα, "Το ταξίδι", στο Ημερολόγιο 1999 των εκδόσεων Διάμετρος)

Η Ασέα, γεννέτειρα του Νίκου Γκάτσου. Φωτογραφία του 1927 (από τη Μαρία Φράγκου).

"Ως Ασεάτης έχω γνωρίσει το Νίκο Γκάτσο και έχω επισκεφθεί και το σπίτι του, όταν ζούσε και αργότερα, και γνωρίζω και την ευρύτερη οικογένεια των Γκατσαίων, παρακολουθώ δε με ενδιαφέρον ότι αφορά τον ποιητή. Το εικονιζόμενο (στο άρθρο του 'Αθω Δημουλά στο περιοδικό "Κ") σπίτι δεν είναι το σπίτι του Νίκου Γκάτσου αλλά του θείου του, αδελφού του πατέρα του, Λεωνίδα. Το σπίτι του Νίκου είναι στο πίσω μέρος του οικοδομήματος , προς το Βορρά, γιατί τα δυο αδέλφια ,ο Γιώργης πατέρας του Νίκου και ο Λεωνίδας, είχαν μοιράσει με κλήρο το πατρικό σπίτι. Ο Γιώργης πήρε το παραγώνι, την καμαρούλα, την πέτρινη σκάλα με την καμάρα που στήριζε το χαγιάτι, όπου ο Νίκος αργότερα επεξεργάστηκε την «Αμοργό» και μετέφραζε το «Ματωμένο Γάμο» του Λόρκα. Ο Λεωνίδας πήρε τη σάλα και έκανε επέκταση και προσθήκη στο κτίριο με ισόγειο και τσιμεντένια σκάλα προς τη μεσημβρία, όπου στεγάστηκε αργότερα ο Σταθμός Χωροφυλακής Ασέας. Το εμπρός μέρος της οικοδομής, που φαίνεται στη φωτογραφία της προηγούμενης δημοσίευσης, ανήκει σήμερα στις κληρονόμους του Λεωνίδα Γκάτσου, τις τρεις εγγονές του, ενώ το πίσω μέρος στη φωτογραφία που επισυνάπτω δείχνει την απαράδεκτη κατάσταση που βρίσκεται το σπίτι του Νίκου που ανήκει στην Αγαθή Δημητρούκα, σύντροφο του Γκάτσου. Η προσπάθεια της τελευταίας και των «Δροσουλιτών» να επέμβουν και αναδείξουν το σπίτι δε φαίνεται να έχει αποτελέσματα όπως και οι προσπάθειες του τ. Δήμου Βαλτετσίου, των τοπικών Σωματείων καθώς και των Ασεατών της Αθήνας και τούτο γιατί προσκρούει στην απροθυμία των κληρονόμων να παραχωρήσουν το μερίδιό τους για να γίνει ένα περίλαμπρο «Μουσείο Νίκου Γκάτσου» όπως το επιθυμούν και το ονειρεύονται όλοι" (Δημήτρης Γ. Παπαφράγκος, Arkadia Press).

Φοιτητής (δεξιά στη φωτογραφία), επισκέπτεται την Ασέα το 1930. (Από τη Μαρία Φράγκου)

Ο Νίκος Γκάτσος φοιτητής στην είσοδο του πάρκου στο σχολείο της Ασέας. (Από τη Μαρία Φράγκου).

Συνάντηση ποιητών. Γιώργος Κατσίμπαλης, Νίκος Γκάτσος, Ανδρέας Καραντώνης, Οδυσσέας Ελύτης.

Νίκος Γκάτσος, Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης. (Αρχείο της συντρόφου του Νίκου Γκάτσου, Αγαθή Δημητρούκα).

ην έγχρωμη φωτογραφία ο Θανάσης Μωραϊτης δίπλα στον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι. "Το 1985 ο Μάνος Χατζιδάκις ιδρύει τη δισκογραφική εταιρία "Σείριος" κάνοντας μία φιλόδοξη προσπάθεια για την παραγωγή ποιοτικών μουσικών έργων. Ο "Σείριος" ξεκίνησε με σκοπό να στηρίζει κυρίως νέους τραγουδιστές και τραγουδοποιούς. Ο Διόνυσος είναι ο πρώτος δίσκος της δισκογραφικής εταιρίας "Σείριος" ο οποίος εγκαινίασε μία νέα εποχή στην ελληνική δισκογραφία"

Νίκος Γκάτσος, Μάνος Χατζιδάκις, και μαζί τους η Αγαθή Δημητρούκα. "Ο Γκάτσος επιρρέασε εμένα και όχι εγώ τον Γκάτσο. Εγώ ήμουν ο μαθητής. Είχα την τύχη να εισπράξω πολύτιμα μαθήματα, ιδίως σε μια περίοδο, μετά την απελευθέρωση, που οι συνομίλικοί του φίλοι έφυγαν στην Ευρώπη και οι δικοί μου πάλι το ίδιο, και μείναμε οι δυο μας στο πατάρι του ¨Λουμίδη¨ ή του ¨Πικαντίλλυ¨ να μιλάμε...Τον θεωρώ τον πιο σημαντικό άνθρωπο που γνώρισα στη ζωή μου, μετά τη μητέρα μου" (Μάνος Χατζιδάκις).