Audrey Hepburn - Μία γυναίκα που δεν πίστευε στην ομορφιά της

Η Audrey Hepburn (4 Μαΐου 1929 – 20 Ιανουαρίου 1993) ήταν ηθοποιός αγγλικής και ολλανδικής καταγωγής, μια από τις πλέον φημισμένες παγκοσμίως τον 20ό αιώνα.

Βραβευμένη με Oscar, βραβείο Emmy, Grammy και Tony (παραμένει ένα από τα λιγοστά άτομα που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα βραβεία), εμφανίστηκε σε πολυάριθμες παραγωγές του κινηματογράφου, του θεάτρου και σε παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ.

Το 1999 κατετάγη στην τρίτη θέση της λίστας των ''μεγαλύτερων γυναικών σταρ όλων των εποχών'' από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Επίσης αποτέλεσε για πολλά χρόνια σύμβολο της μόδας, καθώς το στιλ της ήταν απαράμιλλης κομψότητας, ενώ αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε ανθρωπιστικά έργα.

Από το 1986 μέχρι και το θάνατό της υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της.

Παρ’ όλο που στα μάτια του γιου της φάνταζε τέλεια, η Audrey Hepburn ποτέ δεν πίστεψε στην ομορφιά της. Μάλιστα θεωρούσε τον εαυτό της άσχημο. Στη συνέντευξή του στο Vanity Fair ο Luca Dotti λέει πως η Hepburn αντιλαμβανόταν τον εαυτό της ως «καλό μίγμα από ελαττώματα...». 

Όπως λέει ο 43χρονος, που το νέο του βιβλίο υπό τον τίτλο «Η Αudrey στη Ρώμη» περιέχει περισσότερες από 200 φωτογραφίες της αείμνηστης σταρ πολλές από αυτές ανέκδοτες: «Πίστευε ότι έχει μεγάλη μύτη και μεγάλα πόδια, πως ήταν πολύ αδύνατη και δεν είχε αρκετά μεγάλο στήθος. Θα κοιταζόταν στον καθρέφτη και θα έλεγε ‘δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι λένε πως είμαι όμορφη’».

Ωστόσο, ο Dotti, που είναι γιος της Hepburn από τον δεύτερο γάμο της με τον Ιταλό ψυχίατρο Andrea Dotti, πιστεύει ότι η μητέρα του ήταν τέλεια: «Ακόμη και σ’ αυτές τις φωτογραφίες είναι ο εαυτός της, τέλεια» αναφέρει για τις φωτογραφίες που την έβγαζαν οι παπαράτσι όσο καιρό βρισκόταν στη Ρώμη όπου έζησε μετά τον γάμο της. Στην 20ή επέτειο από τον θάνατό της, η Audrey Hepburn γίνεται εξώφυλλο για το Vanity Fair, καθώς αναμένεται και η κυκλοφορία του βιβλίου του γιου της. 

«Δεν έζησε έκλυτη ζωή ή μέσα στα μπαρ. Θα περπατούσε στους δρόμους και όλοι την ήξεραν. Ήταν μέρος αυτής της πόλης. Η πλειονότητα των φωτογραφιών είναι στους δρόμους της Ρώμης». 

Όσο για το σήμα κατατεθέν της, τα μαντίλια και τα τεράστια γυαλιά ηλίου, ο Luca τονίζει: «Όπως κάθε γυναίκα είχε περίπου 30-40. Ήταν καλός τρόπος να μένει ινκόγκνιτο, μεγάλα γυαλιά ηλίου κι ένα μαντίλι. Μερικές φορές μπορούσε να κάνει τα ψώνια της χωρίς να την ακολουθεί ολόκληρο πλήθος». 

Για τα γηρατειά, η Hepburn, που πέθανε στα 63 της χρόνια το 1993, έλεγε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί οι γυναίκες έκαναν τόσες προσπάθειες για να μοιάζουν νέες. «Ήταν πολύ χαρούμενη να ωριμάζει γιατί για εκείνη σήμαινε περισσότερος χρόνος για τον εαυτό της, για την οικογένειά της και απόσταση από την παραζάλη της νιότης και της ομορφιάς που ήταν το Χόλιγουντ. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν πρόλαβε να γνωρίσει τα εγγόνια της. Θα ήταν φανταστική γιαγιά, θα έψηνε κέικ, θα κράταγε τα παιδιά σε κάθε περίσταση, θα τους έλεγε παραμύθια». 

Ο Dotti θυμάται τη μητέρα του από μία μυρωδιά: «Αστειευόμασταν ότι και οι δύο είχαμε καλή όσφρηση... Κάθε άνοιξη, ιδιαίτερα εδώ στη Ρώμη, μυρίζουν παντού άνθη πορτοκαλιάς. Έρχεται η άνοιξη και ήταν η αγαπημένη της εποχή. Η μυρωδιά αυτή μου τη θυμίζει». 

Ακολουθούν κάποιες απ’ τις πιο γνωστές (και προσωπικά, άκρως αγαπημένες…) ταινίες της:

«Roman Holiday/Διακοπές στη Ρώμη», (1953)

Η πριγκίπισσα Άννα (Audrey Hepburn), ξεκινάει ένα πολυδιαφημισμένο ταξίδι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Φτάνοντας όμως στη Ρώμη, επαναστατεί στο αυστηρό βασιλικό πρωτόκολλο και το σκάει, περιπλανώμενη μόνη της στους δρόμους της Ρώμης. Εκεί γνωρίζεται μ’ ένα Αμερικανό δημοσιογράφο (Gregory Peck), ο οποίος, αρχικά, δεν ξέρει ποια είναι. Όταν όμως, αργότερα αυτός πηγαίνει να καλύψει την συνέντευξη τύπου της πριγκίπισσας Άννας, διαπιστώνει την πραγματική ταυτότητα του κοριτσιού που γνώρισε και υπόσχεται στον εργοδότη του, μια αποκλειστική συνέντευξη μαζί της. Ο έρωτας όμως, του αλλάζει τα σχέδια…

Το φιλμ απέσπασε 3 Oscar( Α’ Γυν. Ρόλου για την Audrey Hepburn, Σεναρίου και Κουστουμιών), ενώ θεωρείται μία από τις 10 καλύτερες ρομαντικές κομεντί στην Ιστορία του Κινηματογράφου.

«Sabrina/ Γλυκιά μου Σαμπρίνα», (1954):

Δύο αδέλφια, ο Λάινους (Humphrey Bogart) και ο Ντέιβιντ (William Holden) Λάραμπι, κληρονομούν την τεράστια περιουσία του πατέρα τους. Ο σοβαρός Λάινους αφοσιώνεται στις οικογενειακές επιχειρήσεις, ενώ ο Ντέιβιντ είναι ο κατεξοχήν πλείμποϊ. Η κόρη του σοφέρ της οικογένειας, η Σαμπρίνα (Audrey Hepburn), επιχειρεί να αυτοκτονήσει από έρωτα για τον Ντέιβιντ, αλλά σώζεται από τον Λάινους. Ο πατέρας της τότε τη στέλνει στο Παρίσι για σπουδές, όπου θα μεταμορφωθεί σε μια καλλιεργημένη και γοητευτική γυναίκα. Όταν επιστρέφει στην έπαυλη των Λάραμπι, τα πάντα αλλάζουν, αφού ο Ντέιβιντ εντυπωσιάζεται μαζί της, ενώ ο Λάινους αρχίζει να τη φλερτάρει.

Η ταινία κέρδισε Oscar Καλύτερων Κουστουμιών.

«Funny Face/ Έξυπνο μουτράκι», (1957) :

Η διευθύντρια του μεγαλύτερου αμερικανικού περιοδικού μόδας αναζητεί ένα νέο πρόσωπο που θα ποζάρει κατ’ αποκλειστικότητα, φορώντας τις νέες δημιουργίες ενός γάλλου μόδιστρου. Ο φωτογράφος του εντύπου (Fred Astaire) προτείνει μια άσημη πωλήτρια βιβλιοπωλείου (Audrey Hepburn), η οποία απεχθάνεται τον κόσμο της μόδας και ενδιαφέρεται μόνο για τη φιλοσοφία. Η μεταμόρφωσή της όμως, θα είναι αποκαλυπτική τόσο για τους συνεργάτες της όσο και για την ίδια...

«Love in the afternoon/ (ελλην. τίτλος) Αριάν», (1957) :

Στο Παρίσι της δεκαετίας του '50, ένας ζηλιάρης σύζυγος αναθέτει στον ντετέκτιβ Κλοντ Σαβάς (Maurice Chevalier) να παρακολουθήσει τη γυναίκα του, για την οποία έχει υποψίες ότι τον απατά με το διάσημο Αμερικανό πλέιμποϊ Φρανκ Φλάναγκαν (Gary Cooper). Όταν ο σύζυγος μαθαίνει ότι οι υποψίες του είναι βάσιμες, εκμυστηρεύεται στο Σαβάς ότι σκοπεύει να σκοτώσει το Φλάναγκαν. Η κόρη του Σαβάς, Αριάν (Audrey Hepburn) κρυφακούει τη συζήτηση και προειδοποιεί το Φλάναγκαν, ο οποίος καταφέρνει να ξεφύγει από τον κίνδυνο. Τότε η Αριάν, που είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί του, προσπαθεί να εντυπωσιάσει τον Φλάναγκαν, υποδυόμενη την κοσμογυρισμένη και "εμπειρη γυναίκα", παρά το νεαρό της ηλικίας της. Του απαριθμεί μια σειρά από υποτιθέμενους εραστές και τον σαγηνεύει…

«Breakfast at Tiffany’s / Πρόγευμα στο Τίφανις», (1961):

Η Χόλι Γκολάιτλι (Audrey Hepburn), περιφέρεται στη Νέα Υόρκη, και συντηρείται από πλούσιους άντρες, ελπίζοντας ότι το πάρτι δεν θα τελειώσει ποτέ. Γνωρίζει έναν ταλαντούχο συγγραφέα (George Peppard), και μια πλατωνική φιλία θα ξεκινήσει, καταλήγοντας σε τι άλλο φυσικά…τον έρωτα!!!

Η ταινία κέρδισε 2 Oscar : Καλύτερης Μουσικής (Henry Mancini) και Καλύτερου Τραγουδιού (''Moon River'').

«Charade/ Ραντεβού στο Παρίσι», (1963) :

Μια Αμερικανίδα (Audrey Hepburn) πηγαίνει στο Παρίσι για να συναντήσει τον σύζυγό της, αλλά μαθαίνει ότι αυτός δολοφονήθηκε, ενώ χάθηκαν και 250.000 δολάρια τα οποία είχε κλέψει. Προσπαθώντας να βγάλει άκρη, θα μπλεχτεί με μυστικούς πράκτορες, τρεις επικίνδυνους διώκτες κι έναν γοητευτικό άγνωστο (Cary Grant) που προσφέρεται να την προστατεύσει.

«My Fair Lady/ Ωραία μου κυρία», (1964) :

Ένα βροχερό απόγευμα έξω από το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, μια φτωχή ανθοπώλης, η Ελάιζα Ντούλιτλ (Audrey Hepburn) διασταυρώνεται με τον περίφημο καθηγητή γλωσσολογίας Χένρι Χίγκινς (Rex Harrison) και το φίλο του στρατηγό Πίκερινγκ (Wilfrid Hyde-White). Οι δύο άντρες συζητούν για τις διαφορές των κοινωνικών τάξεων και καταλήγουν να στοιχηματίσουν για την Ελάιζα. Ο Χένρι ισχυρίζεται πως μπορεί να τη μεταμορφώσει σε κυρία της υψηλής κοινωνίας, απλά διδάσκοντάς της σωστά αγγλικά. Το πείραμα μπαίνει σε εφαρμογή, για να φέρει τους δύο ξένους γρήγορα κοντά και …ερωτευμένους !

Το φιλμ κέρδισε 8 Oscar, μεταξύ των οποίων αυτό της Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας (George Cukor) και του Α’ Ανδρ. Ρόλου (Rex Harrison).

Audrey Hepburn, 4 Μαΐου 1929 – 20 Ιανουαρίου 1993