.png "English"){kind=small}
Μια σπάνια γυναίκα με ύψος 1.47 είχε τέτοια δυναμική παρουσία που οι άλλοι δίπλα της έμοιαζαν μικροσκοπικοί. Χωρίς μάρκετινγκ και κόλπα του hit-parade έβαλε μια ανεξίτηλη στάμπα στο γαλλικό τραγούδι, που όμοια της δεν έχει υπάρξει ξανά. Μόνο με το ταλέντο και το πάθος του, ένα σπουργιτάκι έγινε η σημαντικότερη και δημοφιλέστερη Γαλλίδα τραγουδίστρια...
Γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1915, κάτω από μια λάμπα γκαζιού, ο πατέρας της, Louis-Alphonse Gassion, ήταν ακροβάτης του δρόμου και η μητέρα της, Anita Maillard ήταν λυρική τραγουδίστρια, γνωστή με το ψευδώνυμο Line Marsa. Η μικρή Εντίθ περνάει τα πρώτα της χρόνια πρώτα κοντά στη μητέρα της μάνας της και μετά στη μητέρα του πατέρα της. Μετά την αναλαμβάνει ο πατέρας της και γυρνά μαζί του όλη τη Γαλλία, βγάζοντας το καπέλο για να μαζέψει τα κέρματα των περαστικών για το θέαμα του.
Στα 15 έχοντας ανακαλύψει τη θαυμάσια φωνή της, ανοίγει τα φτερά της για να κάνει τη ζωή της. Στα 17, συναντά τον Louis Dupont, ζουν μαζί και σε ένα χρόνο κάνουν ένα κοριτσάκι τη Μαρσέλ , που δυστυχώς πεθαίνει από μηνιγγίτιδα, δύο χρόνια αργότερα. Εκείνη συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους της Pigalle, όπου και γνωρίζει τον Louis Leplée, διευθυντή του πιο κομψού Παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Παιδία. Μαγεμένος από τη φωνή της υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και τη βαφτίζει το πιτσιρίκι περιστέρι. Το 1936 της βγάζει και το πρώτο της δισκάκι. Μα λίγο αργότερα ο Leplée δολοφονείται, και δημιουργούν γύρω από το όνομά της μια άσχημη ιστορία, που γρήγορα ξεκαθαρίζει με τη βοήθεια ενός νέου συντρόφου, του τραγουδοποιού Raymond Asso, που είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της. Είναι ο άνθρωπος που τη βοηθά να βγάλει όλα τα καλλιτεχνικά της στοιχεία.
Γύρω στα 23 της είναι μια μεγάλη βεντέτα και γυρνάει την πρώτη της ταινία που θριαμβεύει. Από τότε συνεχίζει μια πετυχημένη καριέρα και κάνει μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους. Στα 30 της, ερωτεύεται τον Yves Montand και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του.
Στα τέλη του 45, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της "La vie en rose", που στην αρχή περνά αδιάφορη. Καθ’ όλη την καριέρα της γράφει περίπου 80 τραγούδια.
Γνωρίζει μεγάλες δόξες και στη Νέα Υόρκη, όπου ερωτεύεται τον βασιλιά του μποξ, Marcel Cerdan και ζουν ένα από τα πιο φημισμένα ρομάντζα του αιώνα. Ο ξαφνικός θάνατος του Cerdan σε αεροπορικό δυστύχημα, το 1949, βυθίζει την Piaf σε κατάθλιψη, που ποτέ δεν ξεπερνά πραγματικά. Είναι πια μια ευαίσθητη ψυχή.
Το 1951, έχει 2 σοβαρά τροχαία, μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη την οποία συνηθίζει και την ανακατεύει μαζί με αλκοόλ αχρηστεύοντας την ήδη κακή της υγεία.
Το 1952, παντρεμένη με τον τραγουδιστή Jacques Pills, στην πεντηκοστή τουρνέ της στην Αμερική, σε κάποια ρεσιτάλ της συνοδεύεται στο πιάνο από τον νεαρό τότε Gilbert Bécaud. Εκείνη την εποχή ακολουθεί πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης, μα οι ουσίες την έχουν ρημάξει. Παρ’ αυτά κάνει εξαιρετικές ηχογραφήσεις.
Τα επόμενα 2 χρόνια μένει κλεισμένη σπίτι της σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Μα το 1955, μόλις μαθαίνει πως θα τραγουδήσει στο Olympia, ενώνει τα κομμάτια της με τρόπο αξιοθαύμαστο και με αφάνταστη ενέργεια, δίνει μια αψεγάδιαστη παράσταση. Με μεγάλη φόρα κάνει άλλη μια τουρνέ στην Αμερική και είναι πια μια διεθνής σταρ. Το 58 ζει μια ακόμα τρελή σχέση δίπλα στον Georges Moustaki που καταλήγει σε άλλο ένα σοβαρό τροχαίο και αποδυναμώνει περισσότερο την Piaf. Μετά από λίγους μήνες καταρρέει κατά τη διάρκεια κονσέρτου της σε κατάμεστη αίθουσα της Νέας Υόρκης.
Το 60, τραγουδά με επιτυχία το "Non je ne regrette rien" του Charles Dumont και συνεχίζει να θριαμβεύει τραγουδώντας ακόμα κι αν συχνά τρικλίζει παραπατά στη σκηνή. Το καλοκαίρι του 61, γνωρίζει τον κατά πολύ νεότερό της, τελευταίο της έρωτα, Θεοφάνη Λαμπουκά που τον βαπτίζει Τεό Σαγαπό. Εκείνο το καλοκαίρι παίρνει επίσης το πρώτο βραβείο της Ακαδημίας Charles Cros, για το σύνολο της καριέρας της.
Στα 15 έχοντας ανακαλύψει τη θαυμάσια φωνή της, ανοίγει τα φτερά της για να κάνει τη ζωή της. Στα 17, συναντά τον Louis Dupont, ζουν μαζί και σε ένα χρόνο κάνουν ένα κοριτσάκι τη Μαρσέλ , που δυστυχώς πεθαίνει από μηνιγγίτιδα, δύο χρόνια αργότερα. Εκείνη συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους της Pigalle, όπου και γνωρίζει τον Louis Leplée, διευθυντή του πιο κομψού Παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Παιδία. Μαγεμένος από τη φωνή της υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και τη βαφτίζει το πιτσιρίκι περιστέρι. Το 1936 της βγάζει και το πρώτο της δισκάκι. Μα λίγο αργότερα ο Leplée δολοφονείται, και δημιουργούν γύρω από το όνομά της μια άσχημη ιστορία, που γρήγορα ξεκαθαρίζει με τη βοήθεια ενός νέου συντρόφου, του τραγουδοποιού Raymond Asso, που είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της. Είναι ο άνθρωπος που τη βοηθά να βγάλει όλα τα καλλιτεχνικά της στοιχεία.
Γύρω στα 23 της είναι μια μεγάλη βεντέτα και γυρνάει την πρώτη της ταινία που θριαμβεύει. Από τότε συνεχίζει μια πετυχημένη καριέρα και κάνει μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους. Στα 30 της, ερωτεύεται τον Yves Montand και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του.
Στα τέλη του 45, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της "La vie en rose", που στην αρχή περνά αδιάφορη. Καθ’ όλη την καριέρα της γράφει περίπου 80 τραγούδια.
Γνωρίζει μεγάλες δόξες και στη Νέα Υόρκη, όπου ερωτεύεται τον βασιλιά του μποξ, Marcel Cerdan και ζουν ένα από τα πιο φημισμένα ρομάντζα του αιώνα. Ο ξαφνικός θάνατος του Cerdan σε αεροπορικό δυστύχημα, το 1949, βυθίζει την Piaf σε κατάθλιψη, που ποτέ δεν ξεπερνά πραγματικά. Είναι πια μια ευαίσθητη ψυχή.Το 1951, έχει 2 σοβαρά τροχαία, μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη την οποία συνηθίζει και την ανακατεύει μαζί με αλκοόλ αχρηστεύοντας την ήδη κακή της υγεία.
Το 1952, παντρεμένη με τον τραγουδιστή Jacques Pills, στην πεντηκοστή τουρνέ της στην Αμερική, σε κάποια ρεσιτάλ της συνοδεύεται στο πιάνο από τον νεαρό τότε Gilbert Bécaud. Εκείνη την εποχή ακολουθεί πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης, μα οι ουσίες την έχουν ρημάξει. Παρ’ αυτά κάνει εξαιρετικές ηχογραφήσεις.
Τα επόμενα 2 χρόνια μένει κλεισμένη σπίτι της σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Μα το 1955, μόλις μαθαίνει πως θα τραγουδήσει στο Olympia, ενώνει τα κομμάτια της με τρόπο αξιοθαύμαστο και με αφάνταστη ενέργεια, δίνει μια αψεγάδιαστη παράσταση. Με μεγάλη φόρα κάνει άλλη μια τουρνέ στην Αμερική και είναι πια μια διεθνής σταρ. Το 58 ζει μια ακόμα τρελή σχέση δίπλα στον Georges Moustaki που καταλήγει σε άλλο ένα σοβαρό τροχαίο και αποδυναμώνει περισσότερο την Piaf. Μετά από λίγους μήνες καταρρέει κατά τη διάρκεια κονσέρτου της σε κατάμεστη αίθουσα της Νέας Υόρκης.
Το 60, τραγουδά με επιτυχία το "Non je ne regrette rien" του Charles Dumont και συνεχίζει να θριαμβεύει τραγουδώντας ακόμα κι αν συχνά τρικλίζει παραπατά στη σκηνή. Το καλοκαίρι του 61, γνωρίζει τον κατά πολύ νεότερό της, τελευταίο της έρωτα, Θεοφάνη Λαμπουκά που τον βαπτίζει Τεό Σαγαπό. Εκείνο το καλοκαίρι παίρνει επίσης το πρώτο βραβείο της Ακαδημίας Charles Cros, για το σύνολο της καριέρας της.
Η Edith Piaf σβήνει την ίδια μέρα με τον καλό της φίλο Jean Cocteau, στις 11 Οκτωβρίου του 1963, μόλις στα 48 της χρόνια. Θάβεται σε 3 μέρες στο Παρισινό κοιμητήριο Père Lachaise, πουακόμα είναι γεμάτος λουλούδια από θαυμαστές της.
Η αξέχαστη σταρ έφυγε φτωχή αφήνοντας πολλά χρέη στον τελευταίο σύζυγό της και μια τεράστια ιστορία. Πολλοί καλλιτέχνες, επανεκτελούν τραγούδια της και επισκέπτονται το γλυπτό που στήθηκε προς τιμή της στο Παρίσι, πάνω στην πλατεία που φέρει το όνομά της, λίγα μέτρα από το νοσοκομείο Tenon, που γεννήθηκε.
