Μεγάλο αφιέρωμα - Ο Τιτανικός, οι Ελληνες που ήταν μέσα,οι θεωρίες συνομοσίας, ο καπετάνιος και μοναδικά αντικέιμενα

Οι τέσσερις Έλληνες επιβιβάστηκαν στον Τιτανικό με όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Αντί γι' αυτή συνάντησαν τον θάνατο   



Αποτελούν ένα σχεδόν ξεχασμένο κομμάτι της ιστορίας του ναυαγίου. Ανάμεσα στους 2.228 ανθρώπους που ταξίδεψαν στο παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού βρίσκονταν και τέσσερις Έλληνες.

Πρόκειται για τέσσερις νέους άνδρες από το χωριό Άγιος Σώστης του Δήμου Είρας στην Μεσσηνία. Οι τέσσερις άνδρες αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή στην Αμερική, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τους Βαλκανικούς Πολέμους που μαίνονταν στην Ελλάδα.

Ο Βασίλης Καταβέλος ήταν μόλις 18 χρονών όταν επιβιβάστηκε στον Τιτανικό. Ο Βασίλης αποφάσισε να περάσει τον Ατλαντικό όταν άκουσε φήμες, σύμφωνα με τις οποίες ο μικρότερος αδελφός του, ο Παναγιώτης, που βρισκόταν ήδη στην Αμερική είχε... παρεκτραπεί. Ο Βασίλης αποφάσισε να τον συνετίσει και ακολουθώντας τη συμβουλή του συγχωριανού του, Παναγιώτη Λυμπερόπουλου, δέχθηκε να ταξιδέψει μαζί με τον δεύτερο με τον Τιτανικό. Στις ανησυχίες του Βασίλη για το κόστος του εισιτηρίου, ο Παναγιώτης Λυμπερόπουλος του απάντησε ότι τα εισιτήρια της τρίτης θέσης δεν ήταν τόσο ακριβά. Ο Βασίλης πούλησε μερικά πρόβατα, αγόρασε το εισιτήριο και ταξίδεψε στη Μασσαλία με τον Π.Λυμπερόπουλο και δύο αδέλφια, κατοίκους του Αγίου Σώστη. Στον Τιτανικό επιβιβάστηκε από το λιμάνι του Χερβούργου με αριθμό εισιτηρίου 2682 Γ’ Θέση, αλλά δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Ο αδελφός του, Παναγιώτης, ήταν ο πρώτος που έμαθε για τον θάνατό του από τις εφημερίδες που πουλούσε. Λίγες εβδομάδες μετά το ναυάγιο η σορός του ανασύρθηκε από το πλοίο Μακέι-Μπένετ, αλλά επειδή δεν πρόλαβε να αναγνωριστεί από την οικογένειά του ποντίστηκε στη θάλασσα στις 22 Απριλίου 1912. Ο αδελφός του παρέλαβε απλά μια τσατσάρα και το πιστοποιητικό γεννήσεως του Βασίλη.



Ο 33χρονος Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ζούσε αρκετά χρόνια στη Νέα Υόρκη, όπου διατηρούσε εργαστήριο μεταλλικών χειροτεχνημάτων. Στον Άγιο Σώστη είχε γυρίσει τον Απρίλιο του 1912, προκειμένου να βαφτίσει τον γιο του Κώστα στην εκκλησία του Άη Γιάννη. Αντίθετα από τις παραινέσεις της γυναίκας του, Αγγελικής, η οποία -ίσως από ένα προαίσθημα- του έλεγε να μείνει μαζί της στο χωριό για το Πάσχα και να μην γυρίσει αμέσως στις ΗΠΑ, ο Π.Λυμπερόπουλος αποφάσισε να ταξιδέψει με τον Τιτανικό. Φτάνοντας στη Μασσαλία με τον Βασίλη Καταβέλο και δύο ακόμα συγχωριανούς του, έγραψε στην γυναίκα του: «Θα ταξιδέψουμε με το καλύτερο ατμόπλοιο του κόσμου». Στον Τιτανικό επιβιβάστηκε από το λιμάνι του Χερβούργου με αριθμό εισιτηρίου 2683 Γ’ Θέση. Όταν το πλοίο χτύπησε το παγόβουνο, ο Π.Λυμπερόπουλος εγκατέλειψε την Γ΄ θέση. Με τη βοήθεια των αγγλικών που γνώριζε, φόρεσε ένα σωσίβιο και έπεσε στα παγωμένα νερά. Κολύμπησε μέχρι μια σωσίβια λέμβο, όπου βρίσκονταν άλλα τρία άτομα. Δυστυχώς, η λέμβος παρασύρθηκε από τα νερά και δεν βρέθηκε παρά δύο μήνες μετά σε μια ακτή του Καναδά. Οι ναυαγοί ήταν φυσικά νεκροί και είχαν δεθεί στη λέμβο με τις ζώνες των παντελονιών τους. Τα σωσίβιά τους ήταν σκισμένα με τα δόντια τους, πιθανώς σε μια προσπάθεια να ξεγελάσουν την πείνα τους. Η γυναίκα του και ο γιος του Παναγιώτη Λυμπερόπουλου παρέλαβαν τα αντικείμενα που βρέθηκαν στις τσέπες του: τη βέρα του, μια χρυσή καρφίτσα, ένα ρολόι, μια ατζέντα και κάποια χρήματα. Ο ίδιος ετάφη σε νεκροταφείο του Καναδά.

Ο Απόστολος Χρονόπουλος ήταν 26 ετών όταν επιβιβάστηκε στον Τιτανικό. Είχε πάει πρώτη φορά στην Αμερική σε ηλικία 18 ετών και δούλευε διερμηνέας σε μια βιοτεχνία. Είχε αποφασίσει να πάρει μαζί του τον μικρότερο αδελφό του, Δημήτρη, ο οποίος ήταν 21 ετών το 1912. Αρχικά, τα δύο αδέλφια επρόκειτο να ταξιδέψουν στην Αμερική με κάποιο άλλο υπερωκεάνιο, αλλά όταν έφτασαν στη Μασσαλία με τον Παναγιώτη Λυμπερόπουλος και τον Βασίλη Καταβέλο, ο πρώτος τούς έπεισε να αλλάξουν τα εισιτήριά τους και να ταξιδέψουν με τον Τιτανικό για να φτάσουν πιο γρήγορα. Η τύχη των δύο αδελφών δεν έγινε γνωστή. Δεν γνωρίζει κανείς εάν παρασύρθηκαν μαζί με τον Τιτανικό στο βυθό ή εάν οι σοροί τους βρέθηκαν και ποντίστηκαν στη θάλασσα.

* Οι πληροφορίες προέρχονται από έρευνα της Ρένας Γιατροπούλου και δημοσιεύτηκαν στον κατάλογο της έκθεσης κειμηλίων «Τιτανικός» που πραγματοποιήθηκε το 2006 στο Ζάππειο Μέγαρο

Ο Τιτανικός μέσα από δικά του «λόγια»

Oι πληροφορίες που μας έρχονται στη διάρκεια του αιώνα που πέρασε από το διάσημο ναυάγιο προέρχονται κυρίως από τις μαρτυρίες επιζώντων και από δημοσιεύματα της εποχής. Υπάρχει, όμως, μία ακόμα μαρτυρία: εκείνη του ίδιου του πλοίου. Αυτή προκύπτει από τα τηλεγραφήματα που στέλνονταν από τον Τιτανικό και τα οποία δίνουν μια δική τους εικόνα για τη ζωή στο πλοίο και τη ναυτική τραγωδία.

Τα τηλεγραφήματα δείχνουν ότι άλλα πλοία είχαν ειδοποιήσει τον Τιτανικό για τα παγόβουνα που υπήρχαν στην περιοχή, ενώ καταγράφουν και τις απελπισμένες εκκλήσεις για βοήθεια μετά τη σύγκρουση με το παγόβουνο.

Τα τηλεγραφήματα αυτά παρουσιάζουν τα πραγματικά λόγια του προσωπικού και των επιβατών καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Πρόκειται για τη μοναδική επικοινωνία του πλοίου με τον έξω κόσμο, λίγο πριν χαθεί για πάντα στον βυθό του Ατλαντικού.

«Γεια σου αγόρι. Δειπνώ μαζί σου απόψε πνευματικά, η καρδιά μου είναι για πάντα μαζί σου. Με πολύ αγάπη, κορίτσι» γράφει ένα από τα τηλεγραφήματα που εστάλησαν στη Νέα Υόρκη, τελικό προορισμό του Τιτανικού.

«Δεν είμαι άρρωστος. Όλα καλά. Ειδοποίησε ότι όλοι ενδιαφέρονται για πόκερ» γράφει άλλο που εστάλη στο Λος Άντζελες.

«Ωραίο ταξίδι, ωραίο πλοίο» αναφέρει άλλο.

Αυτοί που χειρίζονταν τον ασύρματο στον Τιτανικό ήταν νεαροί άνδρες που ήθελαν να ξεφύγουν από την φτώχεια. Συνομιλούσαν με ασυρματιστές σε άλλα πλοία σε μία γλώσσα δική τους, αποκαλώντας ο ένας τον άλλο «γέρο».

Καθώς το ταξίδι του Τιτανικού συνέχιζε, αναφέρει το BBC, τα τηλεγραφήματα δεν περιλάμβαναν μόνο χαριτωμένα μηνύματα από τους επιβάτες του πλοίου, αλλά και ειδήσεις των ημερών (για παράδειγμα μια δολοφονία στη Γαλλία), καθώς και πληροφορίες ασφαλείας.

Για παράδειγμα, ο Τιτανικός έλαβε πληροφορίες για την τοποθεσία παγόβουνων. Τα μηνύματα αυτά αγνοήθηκαν, άγνωστο για ποιον ακριβώς λόγο.

Όταν το πλοίο συγκρούστηκε με το παγόβουνο ο ασυρματιστής Τζακ Φίλιπς έστελνε ακόμα μηνύματα των επιβατών.

Όταν το προσωπικό διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν αρκετές σωστικές λέμβοι στο πλοίο, τότε στράφηκε στον ασύρματο για σωτηρία.

Το σήμα κινδύνου CQD που χρησιμοποιούσαν οι ασυρματιστές εστάλη σε κάθε πλοίο που βρισκόταν στην περιοχή εκείνη του Ατλαντικού. Οι ασυρματιστές αστειεύτηκαν ότι θα έπρεπε ίσως να δοκιμάσουν να στείλουν το νέο σήμα κινδύνου (το γνωστό SOS), γιατί μπορεί να μην είχαν τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσουν ξανά.

«Ελάτε αμέσως. Χτυπήσαμε ένα παγόβουνο. Είναι CQD, γέρο»: Αυτό το μήνυμα έστειλε ο Τιτανικός στο πλοίο Καρπάθια.

«Χτυπήσαμε ένα παγόβουνο και βυθιζόμαστε με την πλώρη» ήταν το μήνυμα ασυρματιστή σε ένα γερμανικό πλοίο, το Φράνκφουρτ.

Τα άλλα πλοία δεν πίστεψαν τις αρχικές πληροφορίες και ζήτησαν από τον Τιτανικό περισσότερες λεπτομέρειες.

Με σημερινούς όρους θα ήταν σαν να προσπαθούσε να οργανωθεί μια διάσωση μέσω Twitter, την ώρα που δημοσιεύονται αντικρουόμενες πληροφορίες.

«Βάζουμε τους επιβάτες σε μικρές βάρκες. Γυναίκες και παιδιά σε βάρκες. Δεν μπορούμε να κρατήσουμε για πολύ ακόμα. Χάνουμε ενέργεια» ανέφερε άλλο μήνυμα, καθώς η κατάσταση γινόταν όλο και πιο απελπιστική.

«Εδώ Τιτανικός. CQD. Πλημμυρίζει το μηχανοστάσιο». Σε απάντηση, το αδελφό πλοίο Olympic έστειλε: «Ανάβουμε όλους τους λέβητες όσο πιο γρήγορα μπορούμε».

Τα μηνύματα δείχνουν την ένταση που επικρατεί. Όταν ένα πλοίο που βρίσκεται σχεδόν 200 μίλια μακριά διακόπτει για να ρωτήσει: «Τι τρέχει με εσάς;», οι ασυρματιστές του Τιτανικού απαντούν οργισμένοι: «Εσύ, ηλίθιε, μείνε έξω από αυτό».

Τα τελευταία μηνύματα από το πλοίο είναι αποσπασματικά και δείχνουν πόσο επείγουσα έχει γίνει η κατάσταση: «Ελάτε γρήγορα. Το μηχανοστάσιο σχεδόν πλημμυρισμένο» είναι το μήνυμα που έστειλε το πλοίο, λίγα λεπτά πριν βυθιστεί.

Μετά την τραγωδία, ο ασύρματος ήταν ο μοναδικός τρόπος για ορισμένους από τους επιζώντες να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους ανθρώπους.

«Συνάντησέ με στην αποβάθρα με 200 δολάρια, εσώρουχα, ένα καπέλο, ένα μεγάλο παλτό -είμαι καλά, αλλά λίγο παγωμένος» έστειλε ένας από τους επιζώντες από το πλοίο Καρπάθια.

«Πάμφτωχος, χωρίς ρούχα» ανέφερε άλλος. Οι λέξεις στα τηλεγραφήματα κόστιζαν χρήματα, οπότε οι επιζώντες κρατούσαν τα μηνύματα σύντομα: «Ασφαλής, Μπερτ» έστειλε ένας από αυτούς.

Ο ασυρματιστής Τζακ Φίλιπς χάθηκε στο ναυάγιο. Μάλιστα, παρέμεινε στη θέση του και μετά την εντολή του καπετάνιου να εγκαταλείψει το πλοίο. Ένας βοηθός ασυρματιστή, μιλώντας εκείνη την εποχή στους New York Times, αναφέρθηκε στο κουράγιο του.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω τη δουλειά που έκανε ο Φίλιπς στα τελευταία 15 απαίσια λεπτά» είπε ο Χάρολντ Μπράιντ.

Ο καπετάνιος, οι επώνυμοι και οι στατιστικές της σωτηρίας

Tο παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού ήταν για εκατοντάδες Ευρωπαίους της τρίτης θέσης απλά το μέσο της μετανάστευσης στις ΗΠΑ. Έμοιαζε με ρουτίνα που επαναλαμβανόταν σε εβδομαδιαία βάση εκείνα τα χρόνια.

Όμως η πολυτέλεια των σαλονιών και των καμπίνων της πρώτης θέσης έγινε πόλος έλξης για δεκάδες ισχυρούς του χρήματος, που διέσχιζαν τον Ατλαντικό για επαγγελματικούς λόγους ή απλά για αναψυχή.

Στο μοιραίο ταξίδι του βρέθηκαν πολλοί. Ο πλουσιότερος άνθρωπος που κυκλοφορούσε στα σαλόνια του ήταν ο Αμερικανός Τζον Αστορ, μέλος της περίφημης οικογένειας των Αστορ, η οποία μετανάστευσε στις ΗΠΑ στα τέλη του 18ου αιώνα. Ασχολήθηκαν με το εμπόριο και τα μεσιτικά και η περιουσία τους υπολογιζόταν σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια (σε σημερινές τιμές). Ο Τζον Αστορ δεν κατάφερε να σωθεί και χάθηκε σε ηλικία 48 ετών. Αντίθετα η γυναίκα του επέζησε.

Με τον Τιτανικό ταξίδευε και ο Ίσιντορ Στράους, γερμανο-αμερικανός επιχειρηματίας, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του ίδρυσαν το γνωστό πολυκατάστημα Macy’s της Νέας Υόρκης. Ούτε αυτός κατάφερε να επιβιβαστεί σε λέμβο και χάθηκε στα νερά του Ατλαντικού. Ήταν 67 χρονών. Λέγεται ότι προς το τέλος, ο Ίσιντορ Στράους έβαλε το καλό του κοστούμι -το ίδιο και ο υπηρέτης του- και είπε: «Βάλαμε τα καλά μας και είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε σαν τζέντλεμεν».

Επιβάτης του Τιτανικού ήταν και η Έλεν Τσέρτσιλ-Κάντι, συγγραφέας, δημοσιογράφος, διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων και φανατική φεμινίστρια. Κατάφερε να επιβιώσει.

Αντίθετα, στο ναυάγιο του Τιτανικού χάθηκε ο Αμερικανός ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας Φράνσις Ντέιβιντ Μίλετ (1846-1912), όπως και ο Αμερικανός συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων μυστηρίου Ζακ Φιτρέλ (1875-1912).

Σώα από το ναυάγιο του Τιτανικού βγήκε η Αμερικανή ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου Ντόροθι Γκίμπσον, η οποία αργότερα ασχολήθηκε και με την όπερα.

Τέλος, ανάμεσα στους ισχυρούς του Τιτανικού συγκαταλέγονταν ο Μπέντζαμιν Γκουγκενχάιμ, της ισχυρής αμερικανικής οικογένειας, ο οποίος χάθηκε στο ναυάγιο. Ο αδελφός του Σόλομον Γκουγκενχάιμ είναι ιδρυτής του Μουσείου Γκουγκενχάιμ στη Νέα Υόρκη. Όταν η σύζυγός του, Ίντα, είδε ότι ο άνδρας της δεν θα έμπαινε σε κάποια λέμβο, αρνήθηκε να τον εγκαταλείψει και έμεινε μαζί του μέχρι το τέλος...

Συνήθως όταν ένα πλοίο βρεθεί σε κίνδυνο, οι πρώτοι που επιβιβάζονται στα πλοία είναι οι γυναίκες τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι. Συνέβη αυτό πραγματικά με τον Τιτανικό; Από τους 2.224 επιβάτες και πλήρωμα, σώθηκαν οι 710. 

Ας δούμε τα στατιστικά:

• Από τα 6 παιδιά της α’ θέσης σώθηκαν τα 5
• Από τα 24 παιδιά της β’ θέσης σώθηκαν τα 24
• Από τα 79 παιδιά της γ’ θέσης σώθηκαν τα 27
• Από τις 144 γυναίκες της α’ θέσης σώθηκαν οι 140
• Από τις 93 γυναίκες της β’ θέσης σώθηκαν οι 80
• Από τις 165 γυναίκες της γ’ θέσης σώθηκαν οι 76
• Από τους 175 άνδρες της α’ θέσης σώθηκαν οι 57
• Από τους 168 άνδρες της β’ θέσης σώθηκαν οι 14
• Από τους 462 άνδρες της γ’ θέσης σώθηκαν οι 75

Και ο τελευταίος που μένει στο πλοίο είναι ο καπετάνιος. Αυτό λέει η παράδοση. Στην περίπτωση του Τιτανικού καπετάνιος ήταν ο Βρετανός Έντουαρντ Τζον Σμιθ. Γεννημένος το 1850, είχε βρεθεί στην οικογένεια της White Star to 1880. Ταξίδεψε με τα περισσότερα πλοία της εταιρείας στις γραμμές για τη Νέα Υόρκη και την Αυστραλία, ενώ η εμπειρία του και η ικανότητά του τον ανέδειξαν σε έναν από τους πολυτιμότερους καπετάνιους της επιχείρησης.

Περίπου ένα χρόνο πριν το ταξίδι του Τιτανικού, ο Σμιθ ανέλαβε καθήκοντα στο πλοίο Olympic, το μεγαλύτερο της εποχής του. Το οδήγησε με ασφάλεια στο δικό του παρθενικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη, τον Ιούνιο του 1911, ωστόσο, το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους στο συγκεκριμένο πλοίο σημειώθηκε ατύχημα. Η ανάγκη για την επισκευή του καθυστέρησε το παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού. Και παρά το γεγονός ότι είχαν γραφτεί πολλά για το ατύχημα, ο Σμιθ ανέλαβε το παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού, τον Απρίλιο του 1912.

«Be British!» φέρεται να ήταν η τελευταία του φράση.

Θεωρίες συνωμοσίας για τη βύθιση του Τιτανικού

Κάθε μεγάλη τραγωδία συνοδεύεται από θεωρίες συνωμοσίας. Το ναυάγιο του Τιτανικού δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι -τουλάχιστον ευφάνταστες- ιστορίες που έχουν κυκλοφορήσει στα 100 χρόνια που έχουν περάσει από το ναυάγιο κάνουν λόγο για την κατάρα μιας μούμιας, για ένα δίδυμο πλοίο, για μια θρησκευτικο-πολιτική συνωμοσία και για ένα μυστηριώδες πλοίο.

Η κατάρα της μούμιας

Η ιστορία έχει ως εξής: τη δεκαετία του 1890, τέσσερις Άγγλοι αγόρασαν μια σαρκοφάγο στο Λούξορ της Αιγύπτου που λέγεται ότι περιείχε τη μούμια της πριγκίπισσας Άμεν-Ρα. Τη μούμια αποκαλούσαν «άτυχη», επειδή η δυστυχία την ακολουθούσε, ακόμα και μέχρι τα υπόγεια του Βρετανικού Μουσείου. Αμερικανός επιχειρηματίας αποφασίζει να αγοράσει τη μούμια. Πιστεύοντας ότι δεν θα μπορεί να την μεταφέρει φανερά, αποφάσισε να την κρύψει κάτω από το αυτοκίνητό του. Σύμφωνα με φήμες, δεν άντεξε και υπερηφανεύτηκε για το κατόρθωμά του. Αν σκεφτεί κανείς ότι το πλοίο τελικά βυθίστηκε, φαίνεται ότι τον τελευταίο λόγο είχε η μούμια.

Δεν ήταν ο Τιτανικός, αλλά το Olympic

Αυτή την οφθαλμαπάτη θα τη ζήλευε μέχρι και ο Χουντίνι. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία δεν βυθίστηκε ο Τιτανικός στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού, αλλά το δίδυμο πλοίο Olympic, προκειμένου η εταιρεία να λάβει αποζημίωση. Εξωτερικά Τιτανικός και Olympic ήταν σχεδόν ίδια. Τον Σεπτέμβριο του 1911 το Olympic συγκρούστηκε με ένα πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού και υπέστη σοβαρές ζημιές. Σύμφωνα με τον Ρόμπιν Γκάρντινερ που ανέπτυξε τη θεωρία, όταν έρευνα που πραγματοποιήθηκε για το δυστύχημα του Olympic δεν έριξε καμία ευθύνη στο πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού, η White Star Line δεν μπορούσε να ελπίζει ότι θα λάβει χρήματα από κάποια ασφάλεια. Αυτό, σύμφωνα με τη θεωρία, οδήγησε και σε ένα περίτεχνο σχέδιο να αντικατασταθεί ο Τιτανικός -που δεν ήταν έτοιμος- με το Olympic, να βυθιστεί το δεύτερο και όταν αυτό γίνει να συλλέξει η εταιρεία τα χρήματα της ασφάλειας. Κανείς δεν θα γνώριζε την αλήθεια, αυτή θα βρισκόταν στον πάτο του ωκεανού. Επομένως, ο Γκάρντινερ θεωρεί ότι το Olympic βυθίστηκε και ότι ήταν ο Τιτανικός εκείνος που συνέχισε να πραγματοποιεί δρομολόγια για 25 ακόμα χρόνια.

Οι Ιησουίτες και η Fed

Μια από τις θεωρίες συνωμοσίας που έχει κυκλοφορήσει είναι ότι ο Τιτανικός δεν βυθίστηκε γιατί προσέκρουσε σε παγόβουνο, αλλά επειδή οι Ιησουίτες ήθελαν να να ιδρύσουν την FED: το Ομοσπονδιακό Σύστημα Αποθεμάτων των ΗΠΑ. Η θεωρία αναφέρει ότι για την πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου οι Ιησουίτες δεν δίστασαν να προχωρήσουν σε δολοφονίες, προκειμένου να μην αφήσουν κανέναν να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. Ο Ζόελ Λαμπρουγιέρ που ανέπτυξε αυτή τη θεωρία αναφέρει ότι οι Ιησουίτες βύθισαν τον Τιτανικό, επιθυμώντας τον θάνατο τριών πλούσιων εβραίων που ταξίδευαν στην πρώτη θέση και οι οποίοι αντιδρούσαν στα σχέδιά τους: πρόκειται για τον Τζον Τζέικομπ Άστορ IV, τον Μπέντζαμιν Γκουγκενχάιμ και τον Ίσιντορ Στράους.

Το μυστηριώδες πλοίο

Ορισμένοι από τους επιζώντες ανέφεραν ότι μετά την σύγκρουση με το παγόβουνο είδαν ένα μυστηριώδες πλοίο, σε απόσταση περίπου 5 μιλίων. Το πλοίο αυτό ήταν φωτισμένο, αλλά δεν έφτασε ποτέ κοντά στον Τιτανικό. Κάποιοι λένε ότι επρόκειτο για το Californian, το οποίο βρισκόταν αρκετά κοντά στο σημείο. Οι αξιωματικοί του Californian ανέφεραν ότι περίπου την ώρα του ναυαγίου είδαν τα φώτα ενός μεγάλου πλοίου που ερχόταν από ανατολικά να σβήνουν. Ωστόσο, ο ασυρματιστής είχε φύγει, με αποτέλεσμα το Californian να μην λάβει τις απεγνωσμένες εκκλήσεις κινδύνου μέχρι το πρωί που ήταν πια πολύ αργά... Πολλοί αναρωτιούνται μήπως υπήρχε και ένα άλλο σκάφος, το οποίο δεν διέθετε καν ασύρματο και το οποίο δεν κατάλαβε καν τι συνέβη στον Τιτανικό...

Δέκα άγνωστες πληροφορίες για τον Τιτανικό

Τα περισσότερα στοιχεία για τον Τιτανικό είναι γνωστά: ο αριθμός των νεκρών, η ώρα του ναυαγίου, η πορεία του, οι επιζώντες. Υπάρχουν, ωστόσο, και μερικά στοιχεία για το περίφημο ναυάγιο που είναι λιγότερο γνωστά.

1. Το βράδυ της 14ης Απριλίου, οι επιβάτες της πρώτης θέσης απήλαυσαν ένα γεύμα δέκα πιάτων που περιελάμβανε στρείδια, σολομό ποσέ, φιλέτο από μοσχάρι, αρνί με σάλτσα μέντας, εκλέρ σοκολάτας και πουτίγκα. Σύμφωνα με το Armchair World, διαφορετικό κρασί σερβιριζόταν με κάθε πιάτο, ενώ καφές και πούρα συνόδευαν το αλκοόλ που ήταν διαθέσιμο με το τελευταίο πιάτο.
2. Δύο εκατομμύρια πριτσίνια χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του Τιτανικού.
3. Το πλοίο χρησιμοποιούσε προηγμένη τεχνολογία και διέθετε τρεις ηλεκτρικούς ανελκυστήρες στην πρώτη θέση και έναν στη δεύτερη θέση.
4. Ο Τιτανικός είχε τη δική του εφημερίδα. Σύμφωνα με το Κέντρο Φυσικής Επιστήμης του Greensboro, η Atlantic Daily Bulletin ήταν μία καθημερινή έκδοση που περιείχε ειδήσεις, τις τιμές των μετοχών στο χρηματιστήριο, τα αποτελέσματα των αγώνων ιππασίας, κουτσομπολιά για προσωπικότητες της εποχής και το καθημερινό μενού.
5. Αν και πάνω στο πλοίο βρίσκονταν κάποιοι από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής, δύο δεν επιβιβάστηκαν στο πλοίο. Ο Τζ.Π. Μόργκαν (της γνωστής εταιρείας) και ο ιδιοκτήτης εργοστασίων σοκολάτας Μίλτον Σ.Χέρσεϊ σκόπευαν να ταξιδέψουν με τον Τιτανικό, αλλά ακύρωσαν το ταξίδι τους την τελευταία στιγμή.
6. Σχεδόν πέντε Τιτανικοί θα μπορούσαν να κατασκευαστούν με τα έσοδα από την ταινία του Τζέιμς Κάμερον.
7. Μια οφθαλμαπάτη εμπόδισε το πλοίο από το να δεχθεί βοήθεια: αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο Βρετανός ιστορικός, Τιμ Μάλτιν, ο οποίος λέει ότι η ατμόσφαιρα το βράδυ της 14ης Απριλίου δημιουργούσε συνθήκες που δυσκόλευαν το προσωπικό να δει τα παγόβουνα, καθώς και τα άλλα πλοία να εντοπίσουν τον Τιτανικό.
8. Το βιβλίο του Μόργκαν Ρόμπερτσον Futility έχει ανατριχιαστικές ομοιότητες με το ναυάγιο. Μόνο που το Futility εκδόθηκε 14 ολόκληρα χρόνια πριν την τραγωδία. Το βιβλίο του Ρόμπερτσον διηγείται την ιστορία του Τιτάν (ακόμα και το όνομα ηχεί εκείνο του Τιτανικού), του «μεγαλύτερου πλοίου που κατασκευάστηκε ποτέ, το οποίο οι Βρετανοί ιδιοκτήτες και ο Τύπος έλεγαν ότι είναι "αβύθιστο". Το πλοίο χτυπά ένα παγόβουνο έναν Απρίλιο και βυθίζεται. Εξαιτίας της έλλειψης σωστικών λέμβων, περισσότεροι από τους μισούς επιβάτες χάνονται στον βόρειο Ατλαντικό». Ακούγεται οικείο; Το βιβλίο κυκλοφόρησε ξανά αργότερα με τον τίτλο «Το ναυάγιο του Τιτάνα».
9. Πιστεύεται ότι εάν το πλοίο είχε χτυπήσει κατά μέτωπο το παγόβουνο, μπορεί να μην είχε βυθιστεί. Θεωρείται ότι σε αυτή την περίπτωση θα πλημμύριζαν μόνο δύο από τα μπροστινά τμήματα του πλοίου. Αντ' αυτού, η προσπάθεια του Τιτανικού να αλλάξει πορεία οδήγησε πέντε τμήματα να πλημμυρίσουν. Η ζημιά ήταν μεγαλύτερη από αυτή που μπορούσε να αντέξει το σκάφος.
10. Ακόμα και σήμερα τα μεγάλα πλοία αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο σύγκρουσης με παγόβουνα. Πέρυσι ένα παγόβουνο δημιούργησε μια τρύπα σε ένα ρωσικό αλιευτικό στην Ανταρκτική. Το πλήρωμα πέταξε στη θάλασσα αντικείμενα από το πλοίο για να μειώσει το βάρος του και περίμενε δύο εβδομάδες για τη διάσωσή του.

Μοναδικά αντικείμενα αφηγούνται την ιστορία του Τιτανικού

Ένα ζευγάρι σπασμένα γυαλιά, παιδικά παπούτσια, ένα βραχιόλι με ένα όνομα. Ένα πολυτελές μενού με πλούσια εδέσματα, πορσελάνινα σερβίτσια, ένα μενταγιόν και ένα παλιό ρολόι. Αντικείμενα που για πολλά χρόνια βρίσκονταν βυθισμένα μαζί με το «κουφάρι» του Τιτανικού στον βυθό του Ατλαντικού αναδύθηκαν στην επιφάνεια μετά το «κυνήγι θησαυρού» του 1987 για να ρίξουν φως τόσο στις συνθήκες του ναυαγίου, όσο και στα πρόσωπα.

Τα αντικείμενα αυτά αποτίνουν έναν φόρο τιμής σημαντικότερο από κάθε άλλο μνημείο, καθώς πολλοί από τους ιδιοκτήτες τους δεν ανασύρθηκαν ποτέ από τον υγρό τάφο τους.

Η συλλογή αντικειμένων από το ναυάγιο αποτελούσε ανέκαθεν αμφιλεγόμενο ζήτημα. Το «πλιάτσικο» αναμένεται να περιοριστεί μετά τις 14 Απριλίου 2012, οπότε το ναυάγιο θα τεθεί υπό την προστασία της UNESCO.

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι «στο εξής, τα κράτη που συμμετέχουν στη Σύμβαση θα μπορούν να απαγορεύουν την καταστροφή, τη λεηλασία, την πώληση και τη διασπορά των αντικειμένων που έχουν βρεθεί στο ναυάγιο». 

Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από αντικείμενα που έχουν ανασυρθεί από το ναυάγιο

Μια ξαπλώστρα από μαόνι από τον Τιτανικό. Το πλοίο υπήρξε σύμβολο πολυτέλειας. Παγκάκια με πλούσια διακόσμηση ήταν τοποθετημένα στα ανοιχτά καταστρώματα του πλοίου για την άνεση των επιβατών. Οι επιβάτες της πρώτης θέσης μπορούσαν, επίσης, να απολαύσουν την πισίνα, το γυμναστήριο, το γήπεδο του σκουός ή τα τούρκικα λουτρά, τα οποία ήταν ανοιχτά ξεχωριστές ώρες για τις γυναίκες. Η ξαπλώστρα της φωτογραφίας εκτίθεται στο Ναυτικό Μουσείο Ατλαντικού στο Χάλιφαξ.

Κουμπί από τη στολή του Γουίλιαμ Μέρντοχ, του Πρώτου Αξιωματικού του πλοίου που προσπάθησε απεγνωσμένα να αποφύγει την επαφή με το παγόβουνο. Όταν, το βράδυ της 14ης Απριλίου ο σκοπός του Τιτανικού, Φρέντερικ Φιλντ, χτύπησε τρεις φορές μια μπρούτζινη καμπάνα, φωνάζοντας «παγόβουνο, ευθεία μπροστά», ο Γ.Μέρντοχ έδωσε εντολή στον πηδαλιούχο να στρίψει το πηδάλιο «όλο δεξιά». Ταυτόχρονα, έστειλε μήνυμα να σταματήσουν οι μηχανές και να κάνουν πίσω ολοταχώς. Η πλώρη του πλοίου έστριψε αριστερά αποφεύγοντας την μετωπική σύγκρουση με το παγόβουνο. Ωστόσο, ένα σκληρό μυτερό κομμάτι πάγου τρύπησε περίπου 76 μέτρα κατά μήκος του κύτους. Ο Δεύτερος Αξιωματικός Λαϊτόλερ είχε πει: «Από εκείνη τη στιγμή τίποτα δεν μπορούσε να σώσει το πλοίο».

Πόμολο από την πρώτη θέση. Τα καταλύματα της πρώτης θέσης παρείχαν ασύγκριτη πολυτέλεια. Είχαν όλες τις ανέσεις, από μεταξωτά παπλώματα, μέχρι επάργυρες λάμπες. Οι κατασκευαστές του πλοίου προσπάθησαν τα δωμάτια της πρώτης θέσης να είναι καλύτερα από αυτά των πιο πλούσιων ξενοδοχείων της ξηράς.

Μενού από τον Τιτανικό. Το προσωπικό ήξερε πως να κρατά ικανοποιημένους τους πελάτες του. Η Λαίδη Νταφ Γκόρντον που ταξίδευε με τον σύζυγό της, είχε πει για το εστιατόριο A La Carte: «Υπέροχες φράουλες τον Απρίλιο και μάλιστα στη μέση του ωκεανού. Το όλο σκηνικό είναι ευχάριστα παράξενο. Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι βρίσκεται στο Ριτζ». Το μενού περιλάμβανε σαμπάνια και ζουμερές ελιές, χαβιάρι και αστακό. Παρόμοιο ήταν και το μενού για τις σουίτες της πρώτης θέσης, ενώ πλούσιο ήταν και το φαγητό που πρόσφερε το πλοίο στους επιβάτες της δεύτερης και της τρίτης θέσης. Το βραδινό μενού της δεύτερης θέσης στις 14 Απριλίου περιελάμβανε σούπα από ζωμό κρέατος με ταπιόκα, κοτόπουλο με κάρι και αμερικάνικο παγωτό.

Απόδειξη παραλαβής ενός ταμία. Αυτές οι αποδείξεις έγραφαν: «White Star Line, Τιτανικός. Το απόκομμα αυτό πρέπει να παραδοθεί στον ταμία όταν το αντικείμενο επιστραφεί στον κάτοχό του. Το αντικείμενο θα τοποθετηθεί στο χρηματοκιβώτιο του ταμία. Η εταιρεία δεν φέρει καμία ευθύνη για την απώλεια χρημάτων, κοσμημάτων ή άλλων κοσμητικών από κλοπή ή άλλη αιτία, εφόσον αυτά δεν έχουν τοποθετηθεί στο χρηματοκιβώτιο». Το απόκομμα δεν αναφέρει, φυσικά, τίποτα για την απώλεια ανθρώπινων ζωών.

Ένα ζευγάρι γυαλιών που ανασύρθηκε από τον Τιτανικό.

Τέτοιες τσάντες ταξιδιού ήταν συχνό θέαμα πάνω στα πλοία. Η συγκεκριμένη ανήκε στον Γουίλιαμ Μέρντοχ, Πρώτο Αξιωματικό του πλοίου.

Ένα μενταγιόν με δύο φωτογραφίες: ο Έντουαρντ Χέρμπερτ Κίπινγκ, υπηρέτης στο επάγγελμα, κρατούσε πάντα μαζί του τις εικόνες της γυναίκας του και της κόρης του. Ο Κίπινγκ πέθανε στο ναυάγιο του Τιτανικού.

Σκέφος για πομάδα μαλλιών από τον Τιτανικό που θα δημοπρατηθεί στις 11 Απριλίου, μαζί με χιλιάδες άλλα αντικείμενα. Στην πρώτη θέση υπήρχε ένα κουρείο στο κατάστρωμα Γ που προσέφερε καθημερινό ξύρισμα, καθώς και τη δυνατότητα να αγοράσει κάποιος ένα σουβερνίρ από το ταξίδι.

Ένα ρολόι τσέπης έχει σταματήσει στην ώρα 01:50 τα ξημερώματα, μισή ώρα πριν βυθιστεί ο Τιτανικός. Το ρολόι ανασύρθηκε από τη σορό του καμαρώτου Σίντνεϊ Σεντουνάρι και εκτίθεται σε μουσείο στο Σαουθάμπτον.

Ο Τιτανικός παρέσυρε στον υγρό του τάφο εκτός από εκατοντάδες ανθρώπους και χιλιάδες αντικείμενα. Πολλά από αυτά μαρτυρούσαν τον θάνατο του ιδιοκτήτη τους, όπως αυτά τα παιδικά παπουτσάκια που πιστεύεται ότι ανήκαν σε κάποιο αγόρι που έχασε τη ζωή του στο ναυάγιο (εκτίθενται στο Ναυτικό Μουσείο Ατλαντικού στο Χάλιφαξ).

Καρτ ποστάλ που ανήκε στον Έντγκαρ Σάμιουελ έναν επιβάτη της δεύτερης θέσης. Ο Έντγκαρ Σάμιουελ επρόκειτο να επιβιβαστεί σε άλλο πλοίο στις 17 Απριλίου, αλλά η απεργία των ανθρακωρύχων τον ανάγκασε να φύγει αρκετές ημέρες νωρίτερα. Αυτό σήμαινε ότι θα έχανε την επίσκεψη φιλικού του προσώπου, στο οποίο έγραψε: «Αυτή τη στιγμή εύχομαι να βρισκόταν ο Τιτανικός στον πάτο του ωκεανού». Χάθηκε σε ηλικία μόλις 17 ετών

Τα προσωπικά αντικείμενα του Γ.Μέρντοχ αποτελούν σημαντική ανακάλυψη. Ο Πρώτος Αξιωματικός του πλοίου έχασε τη ζωή του στο ναυάγιο.

Κλειδιά για το ντουλάπι του καμαρώτου της τρίτης θέσης, Ρόμπερτ Μπρίστοου, ο οποίος χάθηκε στο ναυάγιο.

Σερβίτσια λευκής και μπλε πορσελάνης χρησιμοποιούνταν στον Τιτανικό. Τα μαχαιροπίρουνα του πλοίου έφεραν ένα αστέρι, μοτίβο της πλοιοκτήτριας εταιρείας White Star Line.

Χαρτονόμισμα των πέντε δολαρίων, σειράς 1907 που ανασύρθηκε από τον Τιτανικό. Σφραγισμένοι φάκελοι με χρήματα είχαν παραδώσει πολλοί επιβάτες σε ταμία του Τιτανικού για να τοποθετηθούν στο χρηματοκιβώτιο στη διάρκεια του ταξιδιού. Οι φάκελοι αυτοί ενδέχεται να παραμένουν άθικτοι μέσα στο χρηματοκιβώτιο στον πάτο της θάλασσας...