JAMES BROWN - Αφιέρωμα

Τραγουδιστής, μουσικός, αρχηγός ορχηστρών και σπουδαίος χορευτής ο James Brown (3 Μαΐου 1933 – 25 Δεκεμβρίου 2006) κέρδισε τον τίτλο του "Νονού της Soul" μέσα από την αξιοθαύμαστη πορεία του και την ασταμάτητη και πάντοτε δημιουργική παρουσία του. Σήμερα θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες μουσικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα και επιπλέον χαρακτηρίζεται ως ο πιο σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος της Show Business!


Οι αμέτρητες βραβεύσεις – εν ζωή και μετά θάνατον -, τα μνημεία που φέρουν το όνομα του και το πλούσιο δισκογραφικό του έργο συμπληρώνουν το παζλ μιας πραγματικά μυθικών διαστάσεων καλλιτεχνικής προσωπικότητας.


Ο James Joseph Brown Jr γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1933 στην Ατλάντα της Αμερικής. Σε ηλικία μόλις 2 ετών η μητέρα του εγκαταλείπει την οικογένεια και τον πατέρα του για έναν άλλο άντρα και έτσι ακολουθούν 3 χρόνια όπου ο Brown τα περνάει παρέα με τον πατέρα του και τις ευκαιριακές συντρόφους του. Πέντε χρονών τον αναλαμβάνει μια θεία του, που διαχειριζόταν ένα πορνείο και ο ίδιος αρχίζει να περνάει μεγάλο μέρος της καθημερινότητας του στους δρόμους κυριολεκτικά χωρίς δεκάρα στην τσέπη του.


Στην έβδομη τάξη τον διώχνουν από το σχολείο με την αιτιολογία του "ανεπαρκή ρουχισμού". Αυτό το γεγονός μάλιστα εικάζεται πως ήταν και η αφορμή για την υπερβολή του Brown στο ντύσιμο του, όταν έγινε ο performer που όλοι γνωρίζουμε, με έντονα φανταχτερά χρυσά κοσμήματα, εξεζητημένες κάπες και φανταχτερά υφάσματα.


Προκειμένου να τα βγάζει πέρα γυαλίζει παπούτσια, σκουπίζει καταστήματα, ανταλλάσσει γραμματόσημα, πλένει αυτοκίνητα και πιάτα, χορεύει σε show και παίρνει μέρος σε διαγωνισμούς ταλέντων! Η γειτονιά τον μαθαίνει πιάνο, ντραμς και κιθάρα ενώ αρχίζει και τραγουδά Gospel στις τοπικές εκκλησίες. Ο James έδειξε ενδιαφέρον για τα σπορ και μάλιστα ασχολήθηκε για κάποιο διάστημα με το Box και το Baseball! Ευτυχώς για εμάς λίγο αργότερα και λόγω τραυματισμού θα τον κέρδισε εξ ολοκλήρου η μουσική.


Στα δεκαπέντε του συλλαμβάνεται για ένοπλη ληστεία και καταδικάζεται σε 8 με 16 έτη φυλάκιση. Λόγω καλής διαγωγής αποφυλακίζεται σε μόλις 3 χρόνια και με την συμφωνία να πιάσει δουλειά και να αξιοποιήσει το μουσικό του ταλέντο.


Δημιουργεί ένα σχήμα Gospel και λίγο αργότερα πραγματοποιεί μερικές μετατροπές και το ονομάζει "The Flames". Σύντομα θα τραβήξει την προσοχή του Little Richard του οποίου ο ατζέντης θα βοηθήσει τον Brown να κάνει γνωστό το γκρουπ του. Ο δίσκος “Please, please, please” ήταν ο πρώτος του το 1956 και παρόλο που ο ιδιοκτήτης της δισκογραφικής είχε δηλώσει την δυσαρέσκειά του γι' αυτόν τον δίσκο.... πούλησε 1 εκατομμύριο αντίτυπα! Το 1958 καταφέρνει να γίνει ευρέως γνωστός με το “Try Me” που βρέθηκε στο Νο1 των RnB και στο Νο48 της Pop μουσικής.


Το σημείο αυτό ήταν κομβικό, αφού ο ιδιοκτήτης της δισκογραφικής είχε δει να μειώνονται επικίνδυνα οι πωλήσεις και "απαίτησε" το επόμενο single να γίνει επιτυχία. Ήταν ακριβώς τότε που το σχήμα μετονομάστηκε σε "The Famous Flames" και τα live απέκτησαν ακόμα περισσότερο την λογική του Show με τον Brown να τα χορογραφεί όπως μόνο εκείνος ξέρει! Κάθε μέλος του γκρουπ έπαιζε τουλάχιστον δύο όργανα και εννοείται πως χόρευαν και τραγουδούσαν ανάλογα με τις ανάγκες του κομματιού και τις οδηγίες του James.


Τον Οκτώβριο του 1962 πραγματοποιεί ζωντανή εμφάνιση στο Apollo Theater και με δικά του χρήματα δημιουργεί και τον αντίστοιχο δίσκο “Live at the Apollo” όπου ούτε λίγο ούτε πολύ τον έκανε Star. To καλοκαίρι του επόμενου χρόνου βάζει τον δίσκο στα Pop charts, ενώ το 1964 κάνει μια σειρά απο επιτυχίες στην Αμερική με τραγούδια όπως Think (#33), Night Train (#35), Prisoner of Love (#18). Ο επόμενος δίσκος του "Pure Dynamite" (Mr Dynamite ήταν ένα απο τα πολλά Nickname του Brown) επίσης σκαρφαλώνει στα Charts.


Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του την περίοδο αυτή ήταν τα Papa's Got A Brand New Bag (US#6, UK#21), I Got You (I Feel Good) (US#1, UK#18), It's a Man's World (US#3, UK#17), Cold Sweat (US#4), I Got The Feelin' (US#5), Say It Loud - I'm Black and Proud (US#9) and Mother Popcorn (US#7). Ο Δίσκος του "Papa's Got A Brand New Bag" του χαρίζει μάλιστα και το πρώτο του βραβείο Grammy.


Κάπως έτσι ο James Brown βρέθηκε να έχει ένα προσωπικό Jet, μια βίλα, 4 ραδιοφωνικούς σταθμούς, μια αλυσίδα εστιατορίων, ένα κάστρο(!) και μια δισκογραφική εταιρεία. Το σίγουρο είναι ότι δεν του τα χάρισε κανείς, αφού ο άνθρωπος αυτός έφτασε να έχει μέχρι και 300 ζωντανές εμφανίσεις τον χρόνο – εξ ου και η φράση που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα "the hardest working man in showbiz".


Ο James Brown επηρέασε την μουσική τέχνη όχι μόνο γιατί πρόσθεσε διαλόγους gospel και το jazzy σαξόφωνο του Maceo Parker, αλλά επιπλέον γιατί εκτός από νονός της Soul ήταν και νονός της Funk αφού επινόησε και έβαλε τις βάσεις για το μουσικό αυτό είδος πολύ πριν τον επίσης σπουδαίο George Clinton. Ένα βαρύ πλήγμα ήρθε για τον Brown όταν οι μουσικοί του Maceo Parker, Pee Wee Ellis, Fred Wesley και Bootsy Collins τον άφησαν για να πάνε σε άλλα σχήματα και κυρίως σε αυτά του Clinton, τους Parliament και Funkadelic.

H ειρωνεία είναι ότι ο Clinton είχε τον Βrown σαν ίνδαλμα αφού ήταν πρότυπο για τα παιδιά στα γκέτο, δώριζε χρήματα σε έγχρωμους οργανισμούς, υποστήριζε προγράμματα κατά των ναρκωτικών και πολεμούσε για τις ιδέες του Martin Luther King.


Δεν πτοείται και γεύεται 4 ακόμα χρόνια γεμάτα επιτυχία. Το 1969 ανακηρύσσεται από το Look magazine "the most important black man in America" και το 1970 παρουσιάζει "κατά ρυπάς" μια σειρά απο επιτυχίες όπως It's a New Day , Brother Rapp , Get Up (I Feel Like Being A Sex Machine) και Super Bad. Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Deirdre Jenkins, ενώ συνεχίζει να τροφοδοτεί τα charts με τα Hot Pants, Make It Funky, Good Foot, My Thang και The Payback.


Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ο James Brown αρχίζει να δέχεται απανωτά χτυπήματα. Δέχεται στην πόρτα του την Εφορία όπου του ζητάει να πληρώσει 4,5 εκατομμύρια δολάρια. Αναμιγνύεται το όνομα του σε σκάνδαλο με δωροδοκία ραδιοφωνικών σταθμών, διαλύεται ο γάμος του και ο γιος του Teddy πεθαίνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.


Μένει σχεδόν ανενεργός μέχρι το 1980 και αναγκάζεται να πουλήσει τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και το προσωπικό του Jet για να μπορέσει να βγάλει τουλάχιστον την εφορία από την πλάτη του, ενώ παράλληλα ξεκινάει περιοδεία σε Ιαπωνία και Αφρική. Μέχρι τότε είχε πάνω από 100 εκατομμύρια πωλήσεις και βέβαια και οι δύο χώρες τον υποδέχτηκαν ως Star.


Είμαστε στην δεκαετία του μουσικού ρεύματος της Disco και ο Brown πέφτει θύμα της. Παρόλα αυτά η συμμετοχή του στο έργο “The blues Brothers” τον φέρνει ξανά στο προσκήνιο όπως και ο τίτλος του Rapp Payback που απρόσμενα έγινε επιτυχία. Από το 1983 μέχρι το 1985 παρουσιάζει ελάχιστες επιτυχίες, όμως και πάλι ο κινηματογράφος θα τον φέρει στο προσκήνιο. Το 1985 στην ταινία Rocky IV τραγουδάει το “Living in America”, τραγούδι που τον κάνει γνωστό στην νέα γενιά, παρόλα αυτά οι παλιοί οπαδοί του μένουν αδιάφοροι έως και απογοητευμένοι. Δύο χρόνια αργότερα, το ίδιο τραγούδι του χάρισε το δεύτερο βραβείο grammy.


Το 1988 αξίζει να αναφέρουμε το "Ι'm real", ένα τραγούδι μέσω του οποίου ο Brown τα βάζει με την γενιά της rap και της hip-hop που διαστρέβλωναν τα τραγούδια του! Ήθελε να περάσει το μήνυμα ότι κανείς δεν μπορεί να παίξει καλύτερα την μουσική του από τον ίδιο!


Το 1987 ο James Brown συλλαμβάνεται για χρήση ναρκωτικών ουσιών, για πέμπτη φορά μέσα σε 10 μήνες. Η αντίσταση του στις αρχές, η επίθεση στην Adrienne (4η γυνάικα του) και η παράνομη οπλοκατοχή τον φέρνουν αντιμέτωπο με 6ετή ποινή φυλάκισης.


Τελικά μένει δύο χρόνια στην φυλακή και αφήνεται ελεύθερος με αναστολή με τον όρο ότι δεν θα ξανά οδηγήσει και ότι δεν θα οπλοφορεί για οποιοδήποτε λόγο. Το τελευταίο μισό χρόνο της ποινής του πραγματοποίησε μια σειρά από τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά spot κατά του αλκοόλ και των ναρκωτικών.


Σε γενικές γραμμές όλοι του οι φίλοι και συνεργάτες του τον αφήνουν στο περιθώριο, όμως και πάλι o Brown δεν το βάζει κάτω. Το καλοκαίρι του 1991 ο James επιστρέφει στο Wiltern Theatre στο Los Angeles με μια δωδεκαμελή μπάντα και ένα δυναμικό show, ενώ το 1993 λαμβάνει Grammy για την γενική προσφορά του στην μουσική σκηνή.


Τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ήταν δύσκολα. Η γυναίκα του πεθαίνει τον Ιανουάριο του 1996 δυο ημέρες μετά από χειρουργείο αισθητικής επέμβασης και δυο χρόνια αργότερα, στα 60 του χρόνια συλλαμβάνεται για κατοχή ναρκωτικών και όπλων. Συνέχισε να παράγει μουσική παρόλο που η ηλικία του δεν του επέτρεπε πλέον να κάνει show, ενώ η φωνή του -αν και ποτέ δεν ήταν το φόρτε του- τις τελευταίες δυο δεκαετίες είχε εμφανή φθίνουσα πορεία.


Ήταν κάπως λυπηρό να βλέπεις τον Brown να γερνάει. 'Ένας μύθος, ένας σπουδαίος performer και δεινός χορευτής παραγκωνίζεται στις τελευταίες του εμφανίσεις στην άκρη της σκηνής για να αφήσει μια εντυπωσιακή μεν αλλά "εκτός κλίματος" δε, χορεύτρια να κάνει ότι ο ίδιος πια δεν μπορούσε. Παρόλα αυτά το έργο του ήταν ήδη μεγάλο και το 2003 δέχεται ένα ακόμα βραβείο στα Bet Awards από τα χέρια του Michael Jackson.


Ο χρόνος είναι αμείλικτος και οι καταχρήσεις ήταν βέβαιο ότι θα επιτάχυναν την καλλιτεχνική συνταξιοδότηση του. Τα Χριστούγεννα του 2006 τον προδίδει η καρδιά του μετά από επιπλοκές που προκάλεσε μια πνευμονία που τον ταλαιπωρούσε για αρκετό καιρό. Η τελευταία του παράσταση...ήταν μόλις 2 μήνες πριν!


Το ύστατο χαίρε στον Brown δόθηκε εκεί που όλα ξεκίνησαν, στο Apollo Theater στην Νέα Υόρκη όπου χιλιάδες fan διάσημοι και άσημοι δήλωσαν το παρόν.


Ο James Brown δουλεύοντας ασταμάτητα κέρδισε επάξια όλους τους τίτλους που του απέδωσαν κοινό και κριτικοί, χύνοντας γαλόνια ιδρώτα όπου και αν εμφανίστηκε ζωντανά. Ένα ολόκληρο μουσικό είδος, αυτό της Funk θα τον έχει μόνιμα στο υψηλότερο σκαλί, αφού χωρίς τον Brown πιθανά η Funk να μην είχε την μορφή που όλοι μας σήμερα αναγνωρίζουμε σχεδόν αντανακλαστικά.