.png "English"){kind=small}
Μανώλης Ρασούλης
Ο Μανώλης Ρασούλης (γενν. Ηράκλειο, Κρήτη, 28 Σεπτεμβρίου 1945- 12 Μαρτίου 2011), πιο γνωστός για τους στίχους που έχει γράψει για τραγούδια, είναι επίσης συνθέτης, τραγουδιστής, συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Στίχους του έχουν μελοποιήσει, μεταξύ άλλων, οι Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Νίκος Ξυδάκης, Σωκράτης Μάλαμας και Χρήστος Νικολόπουλος.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών στην Θεσσαλονίκη, στις 12 Μαρτίου 2011
Στο επίσημο site του αντί βιογραφικού υπάρχει η εξής σημείωση:
Ο Μανώλης Ρασούλης είναι κρητικός με εθνικότητα Ελληνική. Διάσημος στην Ελλάδα τραγουδοποιός, τραγουδιστής συγγραφέας και δημοσιογράφος (22 Cds, 8 βιβλία και ένα περιοδικό «ΤΟ ΑΥΓΟ»), με εκατοντάδες άρθρα, ραδιοφωνικές εκπομπές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις και αφιερώματα, χαρακτηρίστηκε σαν ο καλύτερος στιχουργός της εικοσαετίας.
Ο Μανώλης Ρασούλης είναι κρητικός με εθνικότητα Ελληνική. Διάσημος στην Ελλάδα τραγουδοποιός, τραγουδιστής συγγραφέας και δημοσιογράφος (22 Cds, 8 βιβλία και ένα περιοδικό «ΤΟ ΑΥΓΟ»), με εκατοντάδες άρθρα, ραδιοφωνικές εκπομπές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις και αφιερώματα, χαρακτηρίστηκε σαν ο καλύτερος στιχουργός της εικοσαετίας.
Γνωστός για τις πρωτότυπες και ανεξάρτητες ιδέες του, γεφύρωσε το πιο αυθεντικό, βαθύ και λαϊκό στοιχείο του Έλληνα με τα πιο υγιή οικουμενικά ρεύματα, πυροδοτώντας με αυτόν τον τρόπο μια ιδεολογική επανάσταση, κάτι που δεν άρεσε στα παντός είδους κατεστημένα. Συνεπής, εδώ και δεκαετίες, στην βασική του ιδέα ότι η Ελλάδα από φύση και θέση πρέπει να στραφεί προς τον πολιτισμό και όχι καταστροφικά προς τον μιλιταρισμό, ώστε να παίξει ένα πρωτοποριακό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αντί να είναι ουραγός όπως τώρα.
Από τις 6 Μαρτίου του 2000 ζει στην νέα του πατρίδα, την Ισπανία, αν και όπως ο ίδιος λέει, Πατρίδα μου είναι η συνείδησή μου.
Δια στόματος Ρασούλη:
Οι ίδιος επέλεξε να ονομάσει τις σκέψεις του “Σκεψοδιάροιες”. Ας δούμε μερικές από τις δημοσιεύσεις του:
Ο ευρώ αμοιφθείσεται
"Χαράς ευαγγέλια για το Ευρώ. Ευφορία- Εφπορία - συμμαχία. Όλα γιορτινά, ευρωαγγελικά πλασμένα. Προπαγάνδα με τη σέσουλα. Ουδεμία αντίρησις. Μόνο η ζωή, έστω η πλάνα, δεν είναι ευρωζωή. Έχει το δικό της νομίζειν, το δικό της νόμισμα, το δικό της νομισματοκοπείο. Η ζωή δεν έχει πράγματι σύνορα. Η Ευρώπη όμως έχει. Ξαναέχει. Και έχει και αυστηρά μέτρα ελέγχου μετά τις 11 Σεπτέμβρη. Ως και τα παπούτσια σου βγάζουν για να δουν μην και έχεις καμιά πυρηνική βόμβα μέσα. Κι ας μην είσαι άραβας, κι ας είσαι ψηλός ξανθός και γαλανομάτης. ’ρα; ’ρα μάρα κουκουνάρα! Κερδίσαμε χάνοντας. Είμαστε βαθιά στην Ευρώπη αλλά εκτός. Εντός εκτός Ντο! Ντο ρε μι φα σολ λα σι ντο. Αυτά όμως έχει η ζωή η οποία δεν λαμβάνει και τόσο υπόψη της, την προπαγάνδα κανενός λόμπυ. Ως προς αυτό, προειδοποίησε τον πολίτη η κυβέρνησις ή η αντιπολίτευσις; Όχι βέβαια. Ούτε τον προετοίμασε για τα μπούμερανγκ. Δεν διαφωνώ με το ευρώ. Μακάρι να μην είχαμε και κανένα νόμισμα. Όμως η ανεπάρκεια και η γραφικότης των εν γένει πολιτικών μας με ενοχλεί. Με ενοχλεί όπως όταν μου βγάζουν τα παπούτσια στα αεροδρόμια και δεν είμαι πια ο ισότιμος ευρωπαίος αλλά ο συνήθης ύποπτος. Και δεν εκφράζω εδώ το απωθημένο του Έλληνα. Βλέπει κανείς την υπερβολή να βγάζει τα παπούτσια και σε καθώς πρέπει ντυμένους γερμανούς γιάπηδες, τα σκουλαρίκια σε αξιοσέβαστες κυρίες- που δεν λέω, μπορεί να είναι μεταμφιεσμένοι τρομοκράτες αλλά ως που θα φτάσει αυτή η μπούρδα; Το αντιστρέψιμο πρέπει να αρχίσει να φαίνεται και να παρεμβαίνει. Δεν λέω να ξουρίσουμε το περιβόητο μούσι του Τσάκα, ούτε να κάνουμε επιτόπου κιχ καθώς οι γκάρντς μας βγάζουν τις τσέπες όξω και πέφτουν κλειδιά ασπιρίνες και μυξωμένα χαρτομάντιλα κάτου. Εννοώ να αστράψει και μια σκέψη του τύπου: ωρέ τι χαλεύετε ωρέ; Τι φθιάντε; Κβό βάντις ντόμινε;
"Χαράς ευαγγέλια για το Ευρώ. Ευφορία- Εφπορία - συμμαχία. Όλα γιορτινά, ευρωαγγελικά πλασμένα. Προπαγάνδα με τη σέσουλα. Ουδεμία αντίρησις. Μόνο η ζωή, έστω η πλάνα, δεν είναι ευρωζωή. Έχει το δικό της νομίζειν, το δικό της νόμισμα, το δικό της νομισματοκοπείο. Η ζωή δεν έχει πράγματι σύνορα. Η Ευρώπη όμως έχει. Ξαναέχει. Και έχει και αυστηρά μέτρα ελέγχου μετά τις 11 Σεπτέμβρη. Ως και τα παπούτσια σου βγάζουν για να δουν μην και έχεις καμιά πυρηνική βόμβα μέσα. Κι ας μην είσαι άραβας, κι ας είσαι ψηλός ξανθός και γαλανομάτης. ’ρα; ’ρα μάρα κουκουνάρα! Κερδίσαμε χάνοντας. Είμαστε βαθιά στην Ευρώπη αλλά εκτός. Εντός εκτός Ντο! Ντο ρε μι φα σολ λα σι ντο. Αυτά όμως έχει η ζωή η οποία δεν λαμβάνει και τόσο υπόψη της, την προπαγάνδα κανενός λόμπυ. Ως προς αυτό, προειδοποίησε τον πολίτη η κυβέρνησις ή η αντιπολίτευσις; Όχι βέβαια. Ούτε τον προετοίμασε για τα μπούμερανγκ. Δεν διαφωνώ με το ευρώ. Μακάρι να μην είχαμε και κανένα νόμισμα. Όμως η ανεπάρκεια και η γραφικότης των εν γένει πολιτικών μας με ενοχλεί. Με ενοχλεί όπως όταν μου βγάζουν τα παπούτσια στα αεροδρόμια και δεν είμαι πια ο ισότιμος ευρωπαίος αλλά ο συνήθης ύποπτος. Και δεν εκφράζω εδώ το απωθημένο του Έλληνα. Βλέπει κανείς την υπερβολή να βγάζει τα παπούτσια και σε καθώς πρέπει ντυμένους γερμανούς γιάπηδες, τα σκουλαρίκια σε αξιοσέβαστες κυρίες- που δεν λέω, μπορεί να είναι μεταμφιεσμένοι τρομοκράτες αλλά ως που θα φτάσει αυτή η μπούρδα; Το αντιστρέψιμο πρέπει να αρχίσει να φαίνεται και να παρεμβαίνει. Δεν λέω να ξουρίσουμε το περιβόητο μούσι του Τσάκα, ούτε να κάνουμε επιτόπου κιχ καθώς οι γκάρντς μας βγάζουν τις τσέπες όξω και πέφτουν κλειδιά ασπιρίνες και μυξωμένα χαρτομάντιλα κάτου. Εννοώ να αστράψει και μια σκέψη του τύπου: ωρέ τι χαλεύετε ωρέ; Τι φθιάντε; Κβό βάντις ντόμινε;
Δεν γκρινιάζω στα αεροδρόμια. Όμως η καρδούλα μου το ξέρει. Και η παλάμη μου, που σηκώνεται μόνη της για να αστράψει ένα χαστούκι στην υπερβολή και μάλιστα στην εκ του πονηρού.
Ηθικό δίδαγμα: Μπορεί, ας πούμε, να ανεβαίνει το οικονομικό στάνταρ ενός πληθυσμού όμως μπορεί την ίδια ώρα να κατεβαίνει το πολιτιστικό στάνταρ, το ιδεολογικό και ηθικό του κριτήριο και αισθητήριο. Αυτά τα είδαμε και στην ΕΣΣΔ. Μήπως ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός μετατρέπεται σε ΕΣΣΔ; Τίποτα δεν αποκλείεται."
................
"Τίποτα δεν μου τη βιδώνει περισσότερο, όσο το απόλυτο αληθοφανές εκείνων που εν ονόματι π.χ. της Ελλάδας, καταστρατηγούν την Ελλάδα, εν ονόματι της λογικής επιβάλουν την λογικοφάνεια, εν ονόματι της σοβαρότητας σοδομούν τη σοβαρότητα και εγκαθιδρύουν τη σοβαροφάνεια.
Υποκλέπτουν τα συστατικά της θετικότητας, οχυρώνουν παντίοις τρόποις τη νοσηρότητα, δημιουργούν ένα μείγμα αλαζονείας και απελπισίας και είτε επελάυνουν , είτε πόντο πόντο δηλητηριάζουν το κοινωνικό προσκήνιο. Αυτοί μπορεί να είναι ο καθένας μας. Και ελόγου μου συμπεριλαμβανομένου, όταν αφήνομαι, τελματώνο, διαθλώ την ετοιμότητα και την ερευνά μου, μαραζώνω το όνειρο και επαναπαύω το όραμα. Το όραμα που είναι το πρόπλασμα της συνείδησης. Της συνείδησης που είναι το μόνο θαύμα. (μας λένε ότι το θαύμα απλώς είναι έλλειψη γνώσης).
Εμπρός λοιπόν στον καθημερινό αγώνα εξιχνίασης της σχέσης των πραγμάτων τε και θαυμάτων."
........
"Ο Αντρέας Παπανδρέου ήταν ένας απταίστως Χολιγουντιανός τύπος. Ο μόνος που κατόρθωσε να τη βγαίνει στους δεξιούς απ τα δεξιά και στους αριστερούς από τα αριστερά. Μελέτησα τόσο την χρυσή του φόρμουλα, ώστε σήμερα να βαυκαλίζομαι ότι και εγώ μπορώ να τη βγαίνω στους δεξιούς από δεξιά και στους αριστερούς απο τα αριστερά και στους πασόκους μετα πασοκικά via ΠΑΣΟΚ. Σωστός;"
.........
"Όταν, φεύγοντας για την Ισπανία, δήλωσα δημόσια ότι η καταδίωξη μου είναι πολιτική, με κατηγόρησαν και με απομόνωσαν ακόμη και φίλοι, ότι ανάβω μια φωτιά και καίγομαι. Όμως όταν, αντιστρόφως ανάλογα ο Διονύσης Σαββόπουλος προσχωρεί στο ΠΑΣΟΚ το κράτος και παρακράτος ( βλέπε διαπλεκόμενο κράτους - ιδιωτίας ) του παρέχουν τον προστατεύουν, τον κολακεύουν, άλλο που δεν θέλει κι αυτός έχοντας χάσει τον ομφάλιο λωρό. Γιατί όμως οι φίλοι �μήπως και αυτή κουρνιάσανε στην κρατική φάτνη; - στην περίπτωση του Νιόνιου δεν διαπιστώνουν πολιτική σκοπιμότητα και σε μένα διακρίνουν μόνο δικαστική; (νομιμοποιώντας έτσι τον τυχόντα δόλο των μηνυτών μου και τον μην έχοντα δικαιοδοσία δικανικό λόγο να κρίνει και να καταδικάζει ιδεολογικούς όρους). Γιατί; Why Delila?"
