.png "English"){kind=small}
Τα άλογα των ηρώων σκοτωνονται στη μάχη, κυνηγοί πυροβολούν αθώα ελάφια … έχετε δει πολλα τέτοια σκηνικά.
Τα περισσότερα από αυτά είναι σκηνοθετημένα (ή έτσι λέμε στον εαυτό μας για να κοιμόμαστε καλά το βράδυ), άλλωστε μιλάμε για σινεμά και είναι πολύ λογικό τα ζώα να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους χαρακτηρες στη ταινία …δηλαδή να 'πεθαίνουν' για τις ανάγκες του σεναρίου.
Υπάρχουν όμως και ταινίες που αποδεδειγμένα έχουν πραγματικά σκοτωθεί ζώα για τις ανάγκες μιας σκηνής!
Με αφορμή το ξέσπασμα μου στη συζητηση που γίνεται στα σχόλια του review του Water For Elephants και όσο είμαι ακόμα φουντωμένος – αφού είδα το video που ποσταρε ο Τσώκος – έψαξα κάποιες σχετικά γνωστές ταινίες στις οποίες απεικονίζονται πραγματικοί θάνατοι ζωων!
Ναι, στο όνομα της τέχνης μπορεί ο άνθρωπος (το μόνο πλάσμα που μπορεί να σκοτώσει και να βασανίσει ...για χόμπι ή για προσωπική ευχαρίστηση) να θανατώσει ανύποπτα ζώα...
Δε θα αναφερθώ στη κακοποίηση τόσο, μιας και έχετε δίκιο κάποιοι στα σχόλια σας.
Σχεδόν σε κάθε ταινία που υπάρχουν ζώα γίνεται μια μορφή κακοποίησης και είμαστε όλοι εμείς υπεύθυνοι που δεν τα κάνουμε κεντρικό θέμα, παρά προτιμούμε να γελάμε με τον Galifianakis για παραδειγμα και να ξεχάσουμε τό τι ξύλο έχει φάει η τίγρη στο 1ο Hangover (για τη μαιμού στο 2ο δε θα έλεγα το ίδιο, η νοημοσύνη τους τους επιτρέπει την εκπαίδευση χωρίς βασανιστήρια).
Θάνατοι ζώων στο σινεμά, λοιπόν.
Βέβαια, το συγκεκριμένο αμφιλεγόμενο classic του 1980 υποτίθεται ότι δείχνει πραγματικούς καννίβαλους που υποτίθεται ότι έτρωγαν και ανθρώπους, αλλά αν πιστέψουμε τελικά το σκηνοθέτη (που έκανε συμβόλαιο με τους ηθοποιούς της ταινίας να εξαφανιστούν για 1 χρόνο, για να δημιουργηθεί ο μύθος ότι σκοτωθηκαν στα αλήθεια!), οι μόνοι αληθινοί θάνατοι αφορούσαν ζώα.
Ένα γουρούνι πυροβολήθηκε, μια χελώνα σχίστηκε στα δύο και μια μαιμού αποκεφαλίστηκε – όλα αυτά με τη κάμερα να καταγράφει κάθε σκηνή.
Η απάντηση του σκηνοθέτη;
'Τα φάγαμε μετά το γύρισμα, έτσι δεν σκοτωθήκαν μάταια!'
Σήμερα τα σετ στο Hollywood παρακολουθούνται από τον Τύπο και τις φιλοζωικές και δεν είναι σύνηθες τέτοιες πρακτικές.
Ακόμα κι αν πρέπει να δείξουν το θάνατο ενός ζωντανού, πάντα υπάρχει κάτι που σε κάνει να λες 'Ταινία είναι.'.
Ε, στο Cannibal Holocaust δεν το λες.
Ο ορισμός του exploitation -ο ίδιος ο Eli Roth, δημιουργός του άρρωστου Hostel για να μη ξεχνιόμαστε, το χαρακτήρισε sick movie!
Κι αν το συγκεκριμένο είναι ένα cult horror από άγνωστους (υπάνθρωπους) δημιουργούς, τί γίνεται όταν παρόμοιες φριχτές πρακτικές χρησιμοποιούνται από αναγνωρισμένους σκηνοθέτες;
Στο Andrei Rublev του σπουδαίου Ρώσου Andrei Tarkovsky υπάρχει ο βάρβαρος θάνατος ενός αλόγου κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής: το άλογο σκοντάφτει σε κάτι σκάλες, σωριάζεται σκληρά στο έδαφος και μαχαιρώνεται στο λαιμό από ένα δόρυ.
Σε αυτή τη περίπτωση το άλογο αγοράστηκε από ένα σφαγείο (θα θανατώνονταν έτσι κι αλλιώς) και μετά τη σκηνή το σώμα του επιστράφηκε εκεί για τα περαιτέρω.
Α, στο ίδιο φιλμ σκοτώνεται on camera και μια αγελάδα που πέφτει σε ασβέστη!
Υπάρχει ένα Ιαπωνικό οικογενειακό φιλμ του 1986 με τίτλο Koneko Monogetari ή αλλιώς The Adventures of Milo and Otis.
Είναι οι περιπέτειες μιας γάτας κι ενός σκύλου, κουτάβια και τα δύο, που χωρίζουν κατά λάθος και προσπαθούν να ξαναβρεθούν.
Μια ταινία για παιδιά, χαριτωμένη κι ευαίσθητη και με καλές κριτικές ... η οποία κατηγορήθηκε ότι κατα τη παραγωγή της σκότωσε δεκάδες κουτάβια και γατάκια!
Θα μπορούσα να συνεχίσω – το κοράκι στο Four Lions που ανατινάζεται, το πουλί στο Rubber - αλλά αρκετά σας μαύρισα τη μέρα.
Εκτός αν μισήτε τα ζώα, όπως κάποιος που έγραψε σχόλιο "thousands of animals are slaughtered everyday, why do you care?" σε ένα αμερικάνικο έντυπο...
Είστε ακόμη πολύ υπερήφανοι που ανήκετε στο ανθρώπινο γένος;
