Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι: ο ποιητής των δρόμων



16-04-2012
Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι: ο ποιητής των δρόμων
Μεγάλος καινοτόμος του στίχου, ήταν πρώτ’ απ’ όλα νεωτεριστής στη ζωή. Πρώτη φορά στη ρωσική ποίηση οι τέσσερις τοίχοι ήταν στενόχωροι για τους στίχους, και εκείνοι βγήκαν στους δρόμους, η ηχώ των πλατειών και οδών βρόντησε απαντώντας.  Βλαντίμιρ Όγκνεφ


«Το επεισόδιο θεωρείται λήξαν καθώς λεν και εμείς ας πούμε τη βάρκα του έρωτα τη συνέτριψε η ζωή. Είμαστε πάτσι τώρα οι δύο μας και δεν έχει νόημα να καταγραφούνε κάθε αμοιβαίος πόνος, συμφορά και προσβολή» Ήταν ένας στίχος από το ποίημα που ο Μαγιακόφσκι έγραψε στο τελευταίο του ημιτελές γράμμα πριν βάλει για πάντα τέλος στην ζωή του με ένα πιστόλι ακριβώς 72 χρόνια πριν, στις 14 Απριλίου του 1930. Ήταν μόλις 37 χρονών και μόλις είχε πεθάνει ο Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς Μαγιακόφσκι ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα.

Αν κάτι ξεχωρίζει τον Μαγιακόφσκι από τους άλλους ποιητές είναι κυρίως η γλώσσα του και ο τρόπος γραφής του. Ο Μαγιακόφσκι ήταν ποιητής του δρόμου και αυτή την γλώσσα χρησιμοποιούσε απομυθοποιώντας κάθε «δήθεν» τεχνική και τρόπο γραφής των ποιητών. Ο έρωτας, η επανάστασή, ο πόνος του εραστή, η θρησκεία είναι τα θέματα για τα οποία γράφει και τα οποία βρίσκουμε μέσα στα ποιήματά του.


Ο Μαγιακόφσκι ήταν μαρξιστής από μικρός, από τα 14 του χρόνια συμμετείχε σε πολιτικές δράσεις και για αυτές καταδικάστηκε δυο φορές. Μέσα στην φυλακή γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Το πρώτο του μεγάλο ποίημα «Ένα σύννεφο με παντελόνια» το γράφει το 1915. Ο Μαγιακόφσκι έζησε την Οκτωβριανή Επανάσταση την υπηρέτησε μέχρι τέλους αν και τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε απογοητευτεί από την γραφειοκρατία και την λογοκρισία της τέχνης του σταλινικού καθεστώτος. «Ο κοριός» και «το μπάνιο» είναι δυο από τα σατιρικά κείμενα στα οποία δείχνει την απέχθειά του για το καθεστώς όπως είχε εξελιχθεί. Πολλοί τον κατηγόρησαν για στρατευμένη τέχνη ακόμα και οι φίλοι του, όμως ο Μαγιακόσφκι τιμήθηκε από όλους αναγνωρίστηκε από όλους και πολλοί μετέπειτα ποιητές και θεατρικοί συγγραφείς επηρεάστηκαν από αυτόν. Τα έργα του και η ζωή του έχουν χιλιοπαιχτεί στα σανίδια των θεάτρων.

 (Για το πρώτο του κείμενο)
«Η Τρίτη τάξη του Γυμνασίου έβγαζε ένα
παράνομο μικρό περιοδικό –«Η ορμή». Πειράχτηκα. Άλλοι γράφουν και εγώ δεν
μπορώ! Άρχισα να μουντζουρώνω τα χαρτιά. Βγήκε κάτι απίθανα επαναστατικό και
ίδια άσκημο. Σαν του τωρινού Κυρίλωφ κάτι. Δεν θυμάμαι μήτε στίχο. Έγραψα και δεύτερο.
Βγήκε λυρικό. Πιστεύοντας μια τέτοια κατάσταση της καρδιάς, αντίθετη με τη «σοσιαλιστική
αξιοπρέπεια» τα παράτησα.»


(Για την δράση του)
Ήρθε η αδερφή μου από τη Μόσχα.
Ενθουσιασμένη. Μου δώσε κρυφά από τους άλλους κάτι μακρουλά χαρτιά. Μ΄ άρεσαν;
Ήταν επικίνδυνα πολύ. Το πρώτο:
Ξύπνησε σύντροφε,
ξύπνα αδερφέ
χωρίς χασομέρια
το όπλο σου πέτα.
Και ακόμα ένα άλλο χαρτί για τον τσάρο
τελείωνε:
Κι άλλο δεν έχει δρόμο στους Γερμανούς
να πάει με γιο και με γυναίκα και τη μαμάκα του.
Ήταν η επανάσταση. Κι αυτοί ήταν οι
στίχοι. Κι οι στίχοι κι η επανάσταση ενωθήκαν στο κεφάλι μου.

Κατερίνα Καραβία