Ήταν αναμφισβήτητα μια από τις ομορφότερες γυναίκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Έλαμψε το άστρο της στο σινεμά και στο θέατρο. Από κάποια στιγμή και μετά, θέλησε να ζήσει μακριά από καλλιτεχνική ζωή και τα φώτα της δημοσιότητας, επιλέγοντας να ζήσει όπως εκείνη ήθελε. Δεν κυνήγησε ποτέ την προβολή και έγινε σταρ χωρίς να το επιδιώξει. Άνθρωπος με χαμηλό προφίλ και ισχυρή προσωπικότητα, έζησε με αξιοπρέπεια. Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό της, η Έλενα Ναθαναήλ παραμένει αναντικατάστατη και εξακολουθεί να γοητεύει το κοινό.
Η όμορφη Έλενα του ελληνικού σινεμά
Η Έλενα Ναθαναήλ γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1947 στην Νέα Φιλαδέλφεια. Το επώνυμο "Ναθαναήλ" ήταν το μητρώνυμό της. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο της ήταν Ελένη Ναθαναήλ Δεληβασίλη.
Στον καλλιτεχνικό χώρο μπήκε μέσω του περιοδικού «Πρώτο», στο εξώφυλλο του οποίου πόζαρε όταν ήταν μόλις 15 ετών, αφού προηγουμένως είχε κερδίσει μια κρουαζιέρα, όπου θα βρίσκονταν και διάσημοι καλλιτέχνες της εποχής. Στην διάρκεια του ταξιδιού, μόλις την βλέπει η Αλίκη Βουγιουκλάκη, λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου στον μεγάλο κινηματογραφικό παραγωγό Φιλοποίμενα Φίνο, «Φίφη μου ή την βγάζεις στην ξηρά ή πέφτω στην θάλασσα» κι εκείνος της απάντησε γελώντας, «Άμα ξέρεις κολύμπι, πέσε». Σπούδασε στην δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά στην πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία με σύστημα σινεμασκόπ «Κάτι να καίει» (1963)) του Γιάννη Δαλιανίδη από την Φίνος Φιλμ, σε ηλικία 16 ετών. Στην Γερμανία συμμετείχε στο φιλμ του Ραλφ Τίλε «Το αίμα των Βελσβούνγκεν». Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έκανε καριέρα στο θέατρο παίζοντας σε κωμωδίες, επιθεωρήσεις όπως και στο «Προσκήνιο» του Αλέξη Σολομού και παράλληλα στο σινεμά. To 1968 βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία «Ραντεβού με μία άγνωστη». Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου μεταξύ των οποίων «Επιχείρησις Απόλλων» (1968), «Ξύπνα Βασίλη» (1969), «Εκείνο το καλοκαίρι» (1971), «Ο αισιόδοξος» (1973), «Ένας κοντός θα μας σώσει» (1981), σε αρκετές βιντεοταινίες της δεκαετίας του 1980 καθώς και σε ταινίες του λεγόμενου Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου όπως «Παταγονία» (1998) και «Black Out» (1998). Εμφανίστηκε και στην μικρή οθόνη, στο «Θέατρο της Δευτέρας» και σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές σαν το «Γαλάζιο διαμάντι» (ΑΝΤ1, 1991) και την πολυσυζητημένη επιτυχία του Μανούσου Μανουσάκη «Άγγιγμα ψυχής» (ΑΝΤ1, 1998-99). Για αρκετά χρόνια πριν τον θάνατο της είχε αποσυρθεί από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, κάνοντας μόνο επιλεκτικές εμφανίσεις. Η τελευταία της υποκριτική εμφάνιση έγινε λίγο πριν το θάνατο της, στην τηλεοπτική σειρά του Mega «Γοργόνες» (2007-08).
Δεν παντρεύτηκε ποτέ, παρ’ όλο που το 1973 απέκτησε μια κόρη με τον επιχειρηματία Γιώργο Τσαγκάρη, την Ίνκα – Μαρία, η οποία είναι δημοσιογράφος. Τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον επί 29 χρόνια σύντροφο της ζωής της, βετεράνο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο κατοικούσε στην Εύβοια δηλώνοντας ότι ήταν αγρότισσα και ασχολούταν με την παραγωγή του κρασιού.
Η Έλενα Ναθαναήλ όπως έζησε αθόρυβα και αξιοπρεπώς σε όλη της την ζωή, με τον ίδιο τρόπο τελείωσε η επίγεια ζωή της. Μετά από ολιγόμηνη μάχη με τον καρκίνο και αφού εισήχθη υπό πλήρη μυστικότητα στο νοσοκομείο «Μετροπόλιταν», έχοντας στο πλευρό της τα μέλη της οικογένειάς της, καθώς δεν ήθελε η ίδια να διαρρεύσει στο πανελλήνιο το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, πέθανε την Τρίτη 4 Μαρτίου 2008, σε ηλικία μόλις 61 ετών. Ο θάνατός της προκάλεσε συγκίνηση σε θαυμαστές και συναδέλφους της.
Η Έλενα Ναθαναήλ με δικά της λόγια:
«Δεν είχα ποτέ την αυτοπεποίθηση της ωραίας. Είναι ντροπή που το λέω, δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι πρέπει να ήμουν ωραίο θηλυκό στα νιάτα μου. Μετά τα 40 το κατάλαβα».
«Η ομορφιά έρχεται και παρέρχεται κι εγώ δεν ήθελα να με βλέπουν κάθε μέρα και να λένε “κοίτα πόσο γέρασε” και για αυτό αποσύρθηκα από το σινεμά και την δημόσια ζωή».
«Ταξίδεψα, γνώρισα ανθρώπους, υπέφερα, έπαθα πράγματα. Μπορεί να μην ήταν αυτό που ήθελα να κάνω στην ζωή μου, αλλά δεν είμαι αχάριστη, μου δόθηκε τόσο απλόχερα…»
Αρθρογράφος: Αλέξανδρος Παπαδόπουλος