.jpg)
Ένα πράγμα μπορούμε να υποθέσουμε με μεγάλη βεβαιότητα.
Αν ο Τζων Μπελούσι είχε την ατυχία να γεννηθεί και να μεγαλώσει στην Ελλάδα στη δεκαετία του 90, δεν θα είχε ελπίδες να διακριθεί για το εξαιρετικό κωμικό ταλέντο του, αλλά πιθανότατα θα γινόταν ένας προικισμένος μπετατζής.
Για τον απλό λόγο ότι ο Τζων Μπελούσι ήταν Αλβανός.
Ο Τζων Μπελούσι γεννήθηκε στο Σικάγο στις 24 Ιανουαρίου 1949 και ήταν το πρώτο παιδί του Άνταμ και της Άγκνες Μπελούσι. Ο πατέρας Μπελούσι είχε μεταναστεύσει από την Αλβανία στην Αμερική το 1934. Μετά από σκληρή δουλειά απέκτησε δύο εστιατόρια στα περίχωρα του Σικάγο. Το μεγάλο του όνειρο ήταν να δει τον πρωτότοκο γιο του διάδοχο στην οικογενειακή επιχείρηση. Όμως ο Τζων σκεφτόταν διαφορετικά και είχε άλλου είδους φιλοδοξίες. Δεν λέω, τον βοήθησε κι’ η τύχη αφού το Κολέγιο του Χουίτον έπεφτε κάπως μακριά από τη Νέα Μηχανιώνα.
Στο Χουίτον ο Τζων ήταν εξαιρετικά δημοφιλής ως αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας και ως επικεφαλής του κολεγιακού θεατρικού θιάσου. Ήταν ακόμη πολύ προικισμένος ντράμερ σταθερό μέλος της μπάντας του κολεγίου.
Τελειώνοντας το κολέγιο στα 1967 ο Τζων γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν, το οποίο εγκατέλειψε το 1968 για να πάει στο Κολέγιο Ντυπάζ απ’ όπου αποφοίτησε το 1970 παίρνοντας το πτυχίο Γενικών και Καλλιτεχνικών Σπουδών. Απ’ το σημείο αυτό η καλλιτεχνική πορεία του Τζων Μπελούσι επιταχύνεται μέχρι να φθάσει σε σημείο απογείωσης. Από το 1971 συνδέεται και γυρίζει σ΄ολη την Αμερική με τον πολιτικά ριζοσπαστικό περιοδεύοντα θίασο Σέκοντ Σίτυ του Σικάγο ενώ σύντομα αναδεικνύεται σε πολύ πετυχημένο παρουσιαστή ραδιοφωνικών χάπενινγκ. Το 1975 ο Τζων Μπελούσι εισβάλει κυριολεκτικά στην τηλεόραση με το καταπληκτικό όπως λέγεται Saturday Night Live. To show αυτό κάτω από την καθοδήγηση του Μπελούσι άφησε εποχή στην Αμερικάνικη τηλεόραση με το ανατρεπτικό χιούμορ, το ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο περιεχόμενο των σχολίων του, τα εξωφρενικά θεατρικά επεισόδια και την προοδευτική τζαζ, μπλουζ και σόουλ μουσική του. Μεταγενέστερα επεισόδια αυτού του show έφτασαν και στη χώρα μας στα μέσα της δεκαετίας του 90, μετά το θάνατο του Μπελούσι, χωρίς όμως την κυριολεκτικά απίστευτη παρουσία του.
Στα 1978 ο Τζων Μπελούσι εμφανίζεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στην ταινία Goin’ South του Τζακ Νίκολσον σε έναν μάλλον ασήμαντο ρόλο. Όμως εκεί τον πρόσεξε ο σκηνοθέτης Τζων Λάντις με αποτέλεσμα να του δώσει αρχικά έναν μικρό αλλά πολύ πετυχημένο ρόλο στην ταινία National Lampoons Animal House και αμέσως μετά, το 1980, τον καταπληκτικό ρόλο του Joliet Jake που μαζί με τον κολλητό του Elwood Blues (Νταν Αϋκρόυντ) λατρέψαμε στην ταινία The Blues Brothers. Ο Jake και ο Elwood με τα μαύρα κουστούμια, τις λεπτές γραβάτες, τα καβουράκια και τα μαύρα Rayban έμειναν στη μνήμη μας σαν δύο τύποι γεμάτοι ανθρωπιά και χιούμορ μέσα στη σκληρή καθημερινότητα της Αμερικάνικης πόλης, της κάθε πόλης .Η ταινία αυτή έκανε πάταγο ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Κατά τη γνώμη μου, περιγράφοντας με ρεαλιστικό και ελκυστικό τρόπο την ατμόσφαιρα που περιβάλλει τη δημιουργία και τη λειτουργία μιας ορχήστρας του μπλουζ, συνέβαλε αποφασιστικά στη διάδοση αυτής της μουσικής στην Ελλάδα, ιδιαίτερα κατά τις δεκαετίες 80 και 90. Δεν μπορεί να είναι άσχετο το γεγονός της δημιουργίας ενός σημαντικού αριθμού μπλουζ συγκροτημάτων στη χώρα μας από το 1980 και μετά.
Στο απόγειο της καριέρας του ο Τζων Μπελούσι δεν έχασε καμιά από τις ποιότητες του χαρακτήρα του. Παρέμεινε ανοιχτόκαρδος, ταπεινός και γενναιόδωρος. Βοήθησε με κάθε τρόπο ιδρύματα προστασίας αστέγων, μεταναστών, ορφανών και κακοποιημένων γυναικών, αποφεύγοντας κάθε δημοσιότητα για τις ενέργειές του αυτές και στήριξε οικονομικά φίλους, γνωστούς και συγγενείς του.
Μετά το 1979 ακολούθησαν οι ταινίες: «1941» με τον Νταν Αϋκρόυντ (οικονομική αποτυχία) , «Continental Divide» (γενική αποτυχία) και «Neighbors» πάλι με τον Αϋκρόυντ ενώ στις αρχές του 1982 ο Τζων άρχισε να δουλεύει το σενάριο μιας νέας ταινίας με τίτλο «Noble Rot».
Ο Τζων Μπελούσι ποτέ δεν υπήρξε οπαδός του παν μέτρον άριστον. Συνήθιζε να μεταφέρει τους ακραίους ρόλους του από τη σκηνή στην καθημερινή του ζωή. Έτρωγε και έπινε ανεξέλεγκτα αλλά κυρίως δοκίμαζε και χρησιμοποιούσε κάθε δυνατό συνδυασμό μαλακών και σκληρών ναρκωτικών και διεγερτικών.
Στις 5 Μαρτίου 1982 βρέθηκε νεκρός από υπερβολική δόση κοκαΐνης και ηρωίνης στο ξενοδοχείο όπου έμενε στο Δυτικό Χόλυγουντ.
Σήμερα 30 χρόνια από το θάνατό του η μνήμη του Τζων Μπελούσι έχει εμπορευματοποιηθεί σε σημείο αηδίας.
Όμως, πέρα από το εκτεταμένο εμπόριο αφισών, φωτογραφιών (ντυμένων και γυμνών), DVD με τηλεοπτικά του επεισόδια παιγμένα και άπαιχτα, μπλουζάκια και στολές Blues Brothers, βιβλία ανεκδότων, βιβλία χειρομαντικής, βιβλία για τα «πραγματικά» αίτια του θανάτου του και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, εμείς θα κρατάμε στη μνήμη μας τον Jake, τον καλόψυχο μάγκα του Blues Brothers που με σηκωμένο φρυδάκι και πονηρό ματάκι θα μας τραγουδάει «sweet home Chicago» εις τους αιώνας….
