Το AIDS, προφέρεται Έιτζ, (ακρωνύμιο του Αγγλ. Acquired Immune Deficiency Syndrome, Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας), είναι μια λοιμώδης νόσος που οφείλεται στον ιό HIV, (Ανθρώπινης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας, Αγγλ. Human Immunodeficiency Virus), ο οποίος προσβάλλει τοανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, το σύστημα δηλαδή που είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού ενάντια σε λοιμώξεις, νεοπλασίες και άλλες ασθένειες.
Ο ιός HIV προσκολλάται στο δέκτη CD4 που βρίσκεται στα Τ-λεμφοκύτταρα καθώς και στα μακροφάγα. Το RNA του ιού αυτού μπαίνει στο κύτταρο του ξενιστή όπου και αντιγράφεται με τη βοήθεια της αντίστροφης μετεγγραφάσης σε DNA. Αυτό πλέον το DNA του ιού ενσωματώνεται με το DNA τωνχρωματοσωμάτων του ξενιστή. Από κει και πέρα μπορεί πλέον ο ιός να ελέγξει τη παραγωγή νέων σωματίων HIV που εξέρχονται από το αρχικό προσβαλλόμενο κύτταρο του ξενιστή. Εναλλακτικά το ενσωματωμένο DNA μπορεί ακόμα να μείνει αδρανές και να μην εντοπιστεί από το ανοσιοποιητικό σύστημα. Ο HIV αποφεύγει σταθερά την ανοσοαπόκριση παραμένοντας στα κενοτόπια μέσα στα μακροφάγα.
Σημειώνεται επίσης ότι ο HIV μπορεί να δεχθεί υψηλά ποσοστά αντιγονικής ποικιλότητας επειδή σφάλματα κατά την αντιγραφή του RNA του ιού σε DNA προκαλούν μεγάλες αλλάγές στη φύση των περιβαλλουσών πρωτεϊνών του ιού. Γεγονός πάντως είναι ότι δεν προσβάλλονται από AIDS όλοι οι φορείς του HIV, που όμως όλοι μπορούν να τον μεταδώσουν.
- Ο μέσος χρόνος από της προσβολής από τον ιό και της εμφάνισης του Έιτζ είναι περίπου 10 χρόνια.
Τελικά το προσβληθέν άτομο υποκύπτει σε διάφορες λοιμώξεις επειδή ακριβώς η αποτυχία του ανοσοποιητικού συστήματος είναι αποτέλεσμα της σταδιακής μείωσης του αριθμού των CD4 Τ-λεμφοκυττάρων.
Παρά ταύτα υφίστανται τεράστιες δυσκολίες στην ανακάλυψη ενός αποτελεσματικού εμβολίου επειδή ο ιός αυτός παρουσιάζει μεγάλη ικανότητα αποφυγής του ανοσιοποιητικού συστήματος. Οι έρευνες δημιουργίας ενός τέτοιου εμβολίου συνεχίζονται αμείωτα από πλήθος επιστημονικών εργαστηρίων άλλοτε με χρήση ορθόδοξων μεθόδων και άλλοτε με πολύ ανορθόδοξων. Μέχρι τελευταία [2005] έχει χρησιμοποιηθεί η αζιντοθυμιδίνη (ΑΖΤ) που τουλάχιστον εμποδίζει την αντιγραφή του ιού, πλην όμως παρουσιάζει πολλές παρενέργειες. Παράλληλα έχει χρησιμοποιηθεί και η ακτινοθεραπεία που επίσης δημιουργεί πολλές παρενέργειες. Η έρευνα όμως συνεχίζεται.
Ο πρώτος βεβαιωμένος θάνατος από AIDS σημειώθηκε στα 1959 στην Αφρική (διαγνώστηκε αναδρομικά με εξέταση ιστών του θύματος), ενώ υπάρχει και ένας δεύτερος που υποστηρίζεται ότι προκλήθηκε από τη νόσο την ίδια χρονιά στην Αγγλία. Ακολούθησαν σποραδικοί θάνατοι στην Αφρική και τη Νορβηγία, όμως η μικρή συχνότητα δεν προκάλεσε ενδιαφέρον για περαιτέρω μελέτη. Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '60, ο ιός πέρασε στην Αϊτή κι από εκεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Από τον Dr. Andrew Maniotis
Η πρώτη επίσημη ανακοίνωση για τη νόσο εκδόθηκε το 1981 από τις υπηρεσίες υγείας των ΗΠΑ και αφορούσε πέντε περιστατικά ομοφυλόφιλων ανδρών στοΛος Άντζελες. Λόγω του αρχικού περιορισμού της λοίμωξης στην πληθυσμιακή αυτή ομάδα, το AIDS χαρακτηρίστηκε ως περίεργη «νόσος των ομοφυλόφιλων», «καρκίνος των ομοφυλόφιλων» ή «πανούκλα των ομοφυλόφιλων», επειδή οι πρώτοι διαγνωσμένοι ασθενείς ανήκαν σε αυτή την πληθυσμιακή ομάδα. Αργότερα όμως επηρέασε και άλλες από τις λεγόμενες ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως οι ναρκομανείς ή οι αιμορροφιλικοί, μολύνοντας τελικά και άτομα που δεν ανήκαν σε αυτές τις ομάδες. Σήμερα η ετεροσεξουαλική επαφή είναι ο κύριος τρόπος μετάδοσης. Μέχρι σήμερα έχουν πεθάνει λόγω του AIDS περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ περίπου 40 επιπλέον εκατομμύρια νοσούν. Στα πρώτα χρόνια εξάπλωσης του ιού αίσθηση προκάλεσαν οι θάνατοι του Φρέντι Μέρκιουρι, του Άντονι Πέρκινς, του Ροκ Χάντσον και άλλων διάσημων.
Μέχρι στιγμής έχουν αναγνωριστεί δυο είδη του ιού HIV, ο HIV-1 και ο HIV-2. Ο HIV-1 είναι αυτός που ευθύνεται για τη μεγάλη πλειοψηφία των μολύνσεων παγκόσμια (περίπου 90%), και επίσης είναι αυτός με τις περισσότερες μεταλλάξεις και υποτύπους. Ο HIV-2, που αναγνωρίστηκε το 1986 και θεωρείται προγενέστερος τύπος από τον HIV-1, εντοπίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη Δυτική Αφρική, με λίγα περιστατικά σε χώρες που έχουν συχνή επικοινωνία με την περιοχή αυτή (όπως π.χ. η Γαλλία). Ο HIV-2 τείνει να μεταδίδεται σχετικά δυσκολότερα σε σχέση με το άλλο είδος, ενώ η εξέλιξη της νόσου στους φορείς HIV-2 είναι πιο αργή.
Στην Ελλάδα στα τέλη Οκτωβρίου του 2007 ο συνολικός αριθμός οροθετικών HIV ατόμων ήταν 8.584 από τους οποίους είχαν νοσήσει με AIDS οι 2.829, ενώ κατέληξαν στο θάνατο οι 1.552. Ο αριθμός των κρουσμάτων που δηλώνονται κάθε χρόνο κορυφώθηκε το 1996, για να ακολουθήσει πτωτική πορεία στη συνέχεια μέχρι και το 2002, οπότε και παρουσιάστηκε μικρή σταθεροποίηση με ελαφρά αυξητικές τάσεις. Έρευνες που έγιναν κατά την τριετία 2005 ως 2007 έδειξαν ρυθμό αύξησης των περιστατικών μόλυνσης από AIDS περίπου 23%. Σύμφωνα με έρευνες, η εισαγωγή του υποτύπου Α του ιού του AIDS —του περισσότερο και ταχύτερα διαδεδομένου στην ελλαδική επικράτεια— έφτασε στη χώρα από την Αφρική το 1978 και σήμερα όχι μόνο έχει μεταδοθεί σε διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες αλλά διέσχισε και τα ελληνικά σύνορα προς την Αλβανία.
Το 2006, κλείνουμε 22 χρόνια από τη συνέντευξη Τύπου, στην οποία παρουσιάστηκε ο HIV, "μια παραλλαγή ενός ήδη γνωστού ιού του καρκίνου», ως η πιθανή αιτία του AIDS, από τον Dr. Robert Gallo και την υπουργό Υγείας των ΗΠΑ Margaret Heckler.
Αρα, κλείνουμε 22 χρόνια και από τη μέρα που ο καθηγητής Gallo έσπευσε να κατοχυρώσει με πατέντα την πρώτη συλλογή στοιχείων για τεστ ¨HIV" και ακολούθως να εισπράξει καταδίκη από μέρους της Επιτροπής Dingell και του Τμήματος Επιστημονικής Ακεραιότητας στο NIH (Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας) για επιστημονικό εκτραχηλισμό επειδή προσπάθησε να υποκλέψει από τον Luc Montagnier τον ιό που αποκάλεσε μετά "HIV virus", αλλά είχε απομονώσει ο τελευταίος στο εργαστήριό του
Επίσης, κλείνουμε 22 χρόνια από τότε που μεταγγίστηκε ο ιός «HIV» από ασθενείς με AIDS σε αποικίες πιθήκων. Αυτοί οι πίθηκοι δεν έχουν παρουσιάσει κανένα σύμπτωμα της ασθένειας ακόμα και παραμένουν αναπαυτικά καθισμένοι σε καταλύματα ειδικής διαμονής, που έχουν κοστίσει 27 εκατομμύρια δολάρια.
Στο ξεκίνημα της εξέτασης για HIV, ήταν αποδεκτό από όλους ότι "το 68% με 89% στο σύνολο των επαναληπτικά ευερέθιστων τεστ ELISA (για αντισώματα του HIV) παρουσιάζει λανθασμένα θετικό αποτέλεσμα στα δείγματα σπέρματος, και πριν από 14 χρόνια γνωστοποιήθηκε ότι «αλληλουχίες HIV» εντοπίζονται σε ανθρώπους, πιθήκους και μαϊμούδες σε φυσιολογικά επίπεδα.
Την ίδια χρονιά, γνωστοποιήθηκε ότι το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Β μπορεί να προκαλέσει λάθος θετικά αποτελέσματα στο τεστ για "HIV".
Είναι περίπου 14 χρόνια από τότε που η Ομάδα Απόστρατων Διερευνητικής Συνεργασίας (The Veterans Affairs Cooperative Study Group) ανέφερε ότι «το AZT είχε δυσανάλογα επιβλαβείς συνέπειες για τους Μαύρους και τους Ισπανόφωνους, ενώ δεν είχε παρουσιάσει καμία πρόοδο στην ανακοπή της αύξουσας ανοσοποιητικής ανεπάρκειας στους Καυκασιανούς». Και είναι πάλι 14 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι τα μισά παιδιά από όσα διαγνώστηκαν με τη γέννησή τους θετικά στον HIV, έχασαν «την οροθετικότητά τους μέσα στους επόμενους 18 μήνες».
Είναι κάπου 12 χρόνια από τότε που, με δημοσίευμά της, η μεγάλης κλίμακας επιστημονική μελέτη Concorde παρουσίασε ότι: «Τα αποτελέσματα της Concorde δεν ευνοούν την πρωτοβουλία χορήγησης του zidovudine (AZT) σε ασυμπτωματικούς ενήλικες που βρέθηκαν μολυσμένοι με ΗΙV. Τα ίδια αποτελέσματα θέτουν υπό αμφισβήτηση την άκριτη αξιολόγηση του αριθμού των Τ4 στο αίμα ως υποκατάστατο μιας εμπεριστατωμένης εξέτασης των συνεπειών από μια μακροχρόνια χορήγηση αντιρετροϊκών φαρμάκων».
Είναι 11 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι το εμβόλιο της γρίπης εμφανίζει λάθος θετικό αποτέλεσμα στα τεστ για "HIV".
Είναι κάπου 10 χρόνια από τότε που επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά ότι: περίπου το 67% από τα παιδιά που βρίσκονται αμέσως τη γέννησή τους θετικά στο τεστ του HIV, χάνουν «την οροθετικότητά τους μέσα σε διάστημα 18 μηνών.
Είναι κάπου 9 χρόνια από τότε που διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρξε μετάδοση του ιού σε 175 «μεικτά» ζευγάρια (όπου ο ένας σύντροφος είχε βρεθεί θετικός στο τεστ, και ο άλλος αρνητικός) από ένα σύνολο 282 ζευγαριών, στη διάρκεια μελέτης 10 ετών.
Είναι κάπου 7 χρόνια από τότε που δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιφυλλίδα The Journal, AIDS, ότι τα παιδιά από μητέρες που είχαν υποβληθεί σε θεραπευτική αγωγή με AZT «είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν ραγδαία ανάπτυξη της μόλυνσης με τον HIV-1 απ' ό,τι τα παιδιά από μητέρες χωρίς θεραπευτική αγωγή, καθώς ο ρυθμός ανάπτυξης της ασθένειας και εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολύ πιο γοργός, αλλά και ο κίνδυνος θανάτου αυξημένος, στη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων ζωής».
Είναι πάλι κάπου 7 χρόνια από τότε που γνωστοποιήθηκε ότι κατσίκες και αγελάδες μπορεί να προκύψουν «οροθετικές» στο τεστ του ΗΙV. Και είναι 4 χρόνια αφότου οι ανακοινώσεις στην επιστημονική επιφυλλίδα The Journal of Virology επεσήμαναν την επικίνδυνη τοξικότητα του φαρμάκου saquinovir (Invirase ή Fortovase) και των άλλων αναστολέων πρωτεάσης, ενώ έχουν περάσει κάπου 2 χρόνια από την ανακοίνωση στην New England Journal of Medicine ότι τα συμπληρώματα διατροφής με βιταμίνες μπορούν να προλάβουν την ανάπτυξη του AIDS σε περίπτωση έλλειψης της ενδεδειγμένης Υψηλής Δραστικότητας Αντιρετροϊκής Αγωγής ( HAART, Highly Active Anti-Retroviral Therapy).
Είναι κάπου 2 χρόνια από τότε που ανακοινώθηκε η αποτυχία του προγράμματος AIDSVAX, μια προσπάθεια 120 εκατομμυρίων δολαρίων για προληπτικό εμβολιασμό κατά του ¨HIV¨, και 2 χρόνια από τότε που ο Ερυθρός Σταυρός γνωστοποίησε ότι έκανε πολλαπλές εξετάσεις χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους ανίχνευσης του ιού, σε χαμηλής επικινδυνότητας ομάδες όπως είναι οι δωρητές αίματος (ή οι νεοσύλλεκτοι στον στρατό), και είχε ενδεικτική απόδοση 12 θετικά αποτελέσματα στην εξέταση PCR , ή 2 θετικά αποτελέσματα στην εξέταση ELISA, σε σύνολο 37.000.000 δειγμάτων, αφήνοντας το περιθώριο 10 στα 12 αποτελέσματα να είναι λάθος, ανάλογα με το ποια εξέταση θεωρείται πιο αξιόπιστη.
Είναι πάνω από ένας χρόνος από τότε που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όσον αφορά την έρευνα για το AIDS, καθηγητής Edmond Tremont, αναδιατύπωσε μια αναφορά ασφαλείας σχετικά με τα πορίσματα φαρμακευτικής έρευνας που είχε χρηματοδοτηθεί από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, για να αλλοιώσει τα συμπεράσματά της και να απαλείψει τις αρνητικές αναφορές. Στη συνέχεια, διέταξε την επανάληψη της έρευνας με βάση τις υποδείξεις του επιτελείου του, ώστε να προχωρήσει στις γυναίκες της Αφρικής η επιχείρηση διανομής του φαρμάκου Nevirapine, κόστους 500 εκατομμυρίων δολαρίων, από φαρμακοβιομήχανο φίλο του George W. Bush. Και αυτό, παρότι στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε απορριφθεί η διανομή του ίδιου φαρμάκου ως υπέρ το δέον τοξικού. Είναι μόλις ένας χρόνος αφότου το Ινστιτούτο Φαρμακολογίας (Institute of Medicine) συγκάλυψε και θεώρησε αμελητέα αυτή την εγκληματική δράση του Tremont, ενώ ο Johnathan Fishbein, που υπέβαλε ένσταση, απομακρύνθηκε αμέσως από τη θέση του επίσημου επιτηρητή στις δοκιμές του Nevirapine. Οι δοκιμές άλλωστε τελούσαν υπό την εποπτεία του Tremont.
Το καλοκαίρι που πέρασε, στη Διεθνή Συνδιάσκεψη του AIDS στο Τορόντο, ο Barre-Sinoussi (ένας από τους πρώτους στην ομάδα του Luc Montagnier, απ΄όπου ο dr. Gallo είχε ληστεύσει τον ιό LAV, για να τον μετονομάσει στη συνέχεια "HIV"), «έσπασε τη σιωπή του» και είπε:
«Δεν φαίνεται να προκύπτει κάποια χρησιμότητα των θεραπευτικών αγωγών, αφού 15 δοκιμές φαρμάκων μέχρι σήμερα δεν έχουν αποφέρει καθοριστικά δείγματα βελτιωμένης εικόνας».
Τον μήνα αυτό ανακοινώθηκε ότι «το ιικό φορτίο μπορεί να δώσει εικόνα για τη μελλοντική εξέλιξη της ασθένειας μόνο στο 4% ή στο 6% των οροθετικών ατόμων που εξετάζονται, υποσκάπτοντας ξανά την αξιοπιστία της κυρίαρχης επιστήμης του AIDS και της θεραπευτικής στρατηγικής».
Το εκπληκτικότερο, όμως, από όσα αξιοπερίεργα πέτυχα στον δρόμο μου, αφότου άρχισα να παρακολουθώ την υπόθεση AIDS στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, ήταν ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε τελευταία από το CNN, στο οποίο η επικεφαλής ανταποκρίτρια του Κόσμου Christiane Amanpour είχε μαγνητοσκοπηθεί να περιδιαβαίνει τα χωριά στην Κένυα και να σχολιάζει ότι τα παιδιά εκεί, εξαθλιωμένα και ορφανά, δεν είχαν αρκετό νερό ούτε στο αραιωμένο κουρκούτι τους για να μπορέσουν να καταπιούν το χάπι θανατηφόρας τοξικότητας nevirapine (Viramune) και το αποτυχημένο στην περίπτωση θεραπείας του καρκίνου AZT.
Στο ίδιο ντοκιμαντέρ η Amanpour είχε για τους τηλεθεατές και μια συνέντευξη με τον Stephen Lewis, ο οποίος κλήθηκε ως απεσταλμένος της Γενικής Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών για το θέμα του HIV/AIDS στην Αφρική να παρουσιάσει τις προοπτικές που διακρίνει εκεί. Ο ίδιος ήταν από τον Ιούνιο του 2001 και Επίτροπος του Οργανισμού WHO (World Health Organisation) ως επικεφαλής της ομάδας που θα διερευνούσε τις κοινωνικές συνιστώσες στο θέμα της υγείας στην Αφρική, αλλά και Πρεσβύτερος Σύμβουλος στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Mailman στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, και Διευθυντής του Ιδρύματος Stephen Lewis, και αποδέκτης ποικίλων βραβείων και 22 τιμητικών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων Εταίρος του Τάγματος του Καναδά, «Καναδός της Χρονιάς» το 2003 στο περιοδικό Maclean's, και ένας από τους 100 πιο επιφανείς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στο περιοδικό Time τον Απρίλιο του 2005
.
Αφού στάθηκα στα εντυπωσιακά διαπιστευτήρια του Lewis, παρατήρησα ότι στην ομιλία που έδωσε στη Διεθνή Συνδιάσκεψη για το AIDS αυτό το καλοκαίρι, στο πλαίσιο του κλεισίματος των εργασιών, είχε παρουσιάσει ολόκληρη σειρά θεμάτων που αφορούσαν το AIDS ανά τον κόσμο και ειδικά στην Αφρική. Ενα ολόκληρο κεφάλαιο της ομιλίας του ήταν αφιερωμένο στη δυσφήμηση του υπουργού Υγείας στη Νότιο Αφρική, επειδή προέτασσε τη σπουδαιότητα των τροφίμων για την επίτευξη της θρέψης και της υγείας.
Το έκτο σπουδαιότερο ζήτημα της υπόθεσης, ήταν για τον Lewis: "Υπ' αριθμόν 6: Εχει γίνει αποδεκτό σήμερα, και δεν ντρεπόμαστε να το πούμε, ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θεραπευτική αγωγή χρειάζονται ενισχυμένα συμπληρώματα διατροφής για να υποστηρίξουν και να αντέξουν την όποια θεραπεία. Παρόλα αυτά, έχουμε μια αυξανόμενη οχλοβοή από την οργάνωση People Living with AIDS επειδή δεν διαθέτουν τη στοιχειώδη διατροφή, με τελικό αποτέλεσμα την έσχατη δυσχέρεια για τον κόσμο εκεί. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Διατροφής (World Food Programme) παρουσίασε μια μελέτη στην ίδια Συνδιάσκεψη και υπολόγισε το κόστος της διατροφικής ενίσχυσης σε 66 σεντς την ημέρα για μια ολόκληρη οικογένεια.
Το έκτο σπουδαιότερο ζήτημα της υπόθεσης, ήταν για τον Lewis: "Υπ' αριθμόν 6: Εχει γίνει αποδεκτό σήμερα, και δεν ντρεπόμαστε να το πούμε, ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θεραπευτική αγωγή χρειάζονται ενισχυμένα συμπληρώματα διατροφής για να υποστηρίξουν και να αντέξουν την όποια θεραπεία. Παρόλα αυτά, έχουμε μια αυξανόμενη οχλοβοή από την οργάνωση People Living with AIDS επειδή δεν διαθέτουν τη στοιχειώδη διατροφή, με τελικό αποτέλεσμα την έσχατη δυσχέρεια για τον κόσμο εκεί. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Διατροφής (World Food Programme) παρουσίασε μια μελέτη στην ίδια Συνδιάσκεψη και υπολόγισε το κόστος της διατροφικής ενίσχυσης σε 66 σεντς την ημέρα για μια ολόκληρη οικογένεια.
Ποιά αφροσύνη εμποδίζει να διατεθούν στο Παγκόσμιο Πρόγραμμα Διατροφής τα απαραίτητα χρήματα;»
Με άλλα λόγια, όμως, «η αυξανόμενη οχλοβοή» από τον κόσμο που ζει με AIDS, όπως την περίγραψε με τόσο συγκινητική συμπόνια ο κ. Lewis, είναι άλλος τρόπος για να πουν "πεθαίνουμε για λίγο φαγητό και νερό¨. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν με τέτοιες συνθήκες να εξασφαλίσουν ικανή ποσότητα πρωτεϊνών, σε φυτικές ή σε ζωικές τροφές, για να συντηρήσουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα.
Τόσο στο ντοκιμαντέρ της Amanpour, όσο και στην υπεροπτική ομιλία του Lewis ενώπιον των συνέδρων στην Διεθνή Συνδιάσκεψη του AIDS, όπου ο ίδιος θεώρησε έκτο σε σπουδαιότητα τον παράγοντα της διατροφής (πολύ πιο κάτω από άλλα σημαντικότερα μέτρα, όπως είναι η περιτομή και τα μικροβιοκτόνα για να αλείφουν οι Αφρικανοί τα γεννητικά τους όργανα), με εντυπωσίασε κυρίως η ασύλληπτη παραδοξότητα του πράγματος: Πώς δηλαδή προτείνεται τώρα από την καθεστηκυία τάξη του AIDS να δοθούν σε όλα αυτά τα παιδιά φάρμακα που καταστέλλουν ακόμη περισσότερο την ανοσοποιητική τους επάρκεια και είναι εξόχως τοξικά, την ώρα που δεν διαθέτουν ούτε το φαγητό και νερό που χρειάζεται για να καταπίνουν τα χάπια;. Εβαλαν στην περίπτωσή τους το κάρο μπροστά από το άλογο, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Οταν εξετάζουμε ποιοτικές αναλύσεις σε ασθενείς που παρουσιάζουν AIDS με βάση τον αριθμό των λεμφοκυττάρων τους ανά χιλιοστόλιτρο, το αποτέλεσμα δεν θα σημάνει ότι έχουν κάποια από τις ασθένειες που θεωρούνται χαρακτηριστικές του AIDS, όταν μάλιστα έχουν υποβληθεί σε χρόνια ατροφία. Είναι δεδομένο ότι αυτά τα άτομα θα βρεθούν με ενδείξεις στα επίπεδα του AIDS και πιο κάτω ακόμα, όπως μπορεί να παρουσιάζουν έως και 90% μείωση του φυσιολογικού αριθμού των κυττάρων Τ4, και αυτό θα μπορούσε να αντιστραφεί με διατροφική ενίσχυση και επαναφορά σε κανονικές συνθήκες διαβίωσης.
Μήπως σκέφτεστε ότι τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την δημιουργία εμβολίων ενάντια στο ΑIDS (περίπου 120 εκατομμύρια δολάρια στην κάθε δοκιμή επί 15 αποτυχημένες δοκιμές ως τώρα), ή για τη δημιουργία ειδικών καταλυμάτων όπου στεγάζονται οι μολυσμένοι με AIDS και πάντα υγιείς πίθηκοι για πάνω από 20 χρόνια, ή τα δισεκατομμύρια δολάρια που έχει κοστίσει το καθένα από τα νέα φάρμακα του AIDS, θα μπορούσαν να έχουν ριχτεί στην Κένυα και σε άλλα μέρη (σαν τις πολύ δικές μας πόλεις) εξασφαλίζοντας καθαρό νερό και τροφές πιο πλούσιες σε πρωτεϊνες για τα παιδιά - τουλάχιστον όσο χρειάζεται για να καταπίνουν τα χάπια και να καταφέρνουν να διαιωνίζουν του φαρμακευτικούς πειραματισμούς και τη δηλητηρίασή τους;
Επειτα, αν είχαν λίγη τροφή, θα έβρισκαν και την ενέργεια που χρειάζεται για να κάθονται και να ακούν τα κηρύγματα για αποχή από το σεξ, χρήση προφυλακτικών, μικροβιοκτόνα και ό,τι άλλο προκύπτει από τη λανθασμένη ιδέα ότι: «το AIDS μεταδίδεται και προκαλείται από έναν ιό», ενώ στην πραγματικότητα γι' αυτούς έχει προέλθει ως αποτέλεσμα επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας που προέκυψε από μια ποικιλία ελέγξιμων παραγόντων, όπως η έλλειψη φαγητού, νερού και στοιχειώδους ιατρικής περίθαλψης;